Hebban recensie
Griezelverhaal of thriller?
Een recensent is iemand die zelf schrijver had willen worden, stelt hoofdpersoon Patrick Rush in De moordkring. Hij is de vader van zoon Sam. Zijn vrouw is acht maanden na de geboorte van Sam overleden. Rush was aanvankelijk een boekenrecensent maar zijn carrière is in het slop geraakt en nu is hij recensent van televisieprogrammas. Hij heeft nog steeds een stil verlangen om schrijver te worden en op een dag meldt hij zich aan bij een schrijverscursus. Zeven deelnemers hebben zich aangemeld voor deze cursus die onder leiding staat van een oude en destijds verguisde schrijver. Het is een trieste verzameling mensen die elke dinsdagavond samenkomt, waaronder bijvoorbeeld een eenzame metrobestuurder en een rancuneuze, rijke en gescheiden vrouw. Iedere week leest men elkaar fragmenten voor, waarna de rest commentaar mag geven. Eén deelnemer springt er qua talent gelijk bovenuit met haar geheimzinnige verhalen over een moordende Zandman. Als opeens in hun omgeving mensen verdwijnen en later afgeslacht teruggevonden worden met een briefje van de Zandman, begint Rush steeds meer moeite te krijgen om waarheid en fantasie uit elkaar te houden.
Het duurt lang voordat duidelijk wordt waar Pyper naartoe wil met zijn verhaal. Is dit een griezelverhaal met bovennatuurlijke invloeden of is er een realistische verklaring voor alle vreemde dingen die gebeuren? Pyper weet daarmee goed de aandacht van de lezer vast te houden, die alleen maar lijdzaam de gedachtengang van de hoofdpersoon kan volgen.
Het verhaal bestrijkt een periode van vier jaar en springt hierbij een beetje heen en weer in de tijd. Het was daarbij handig geweest als de vertaler had vermeld dat de dag van de arbeid, of Labour Day, in Canada op de eerste maandag van september wordt gevierd.
De stijl van de ik-verteller past bij die van een aspirant-schrijver: niet origineel, maar wel veel aandacht voor beschrijvende details en tegelijkertijd informatief genoeg voor de lezer om het verhaal makkelijk te kunnen volgen. Zoals wel vaker is het de vraag of het allemaal voldoende is voor het predikaat literaire thriller dat op de voorkant staat.
Het duurt lang voordat duidelijk wordt waar Pyper naartoe wil met zijn verhaal. Is dit een griezelverhaal met bovennatuurlijke invloeden of is er een realistische verklaring voor alle vreemde dingen die gebeuren? Pyper weet daarmee goed de aandacht van de lezer vast te houden, die alleen maar lijdzaam de gedachtengang van de hoofdpersoon kan volgen.
Het verhaal bestrijkt een periode van vier jaar en springt hierbij een beetje heen en weer in de tijd. Het was daarbij handig geweest als de vertaler had vermeld dat de dag van de arbeid, of Labour Day, in Canada op de eerste maandag van september wordt gevierd.
De stijl van de ik-verteller past bij die van een aspirant-schrijver: niet origineel, maar wel veel aandacht voor beschrijvende details en tegelijkertijd informatief genoeg voor de lezer om het verhaal makkelijk te kunnen volgen. Zoals wel vaker is het de vraag of het allemaal voldoende is voor het predikaat literaire thriller dat op de voorkant staat.
1
Reageer op deze recensie