Hebban recensie
Fictie vermengd met feiten
Martin Mendes is een voormalig oorlogsjournalist die nog steeds geplaagd wordt door de oorlogservaringen die hij heeft opgedaan. Als zijn ex-vriendin bij een aanslag in Turkije om het leven komt, vermoedt hij dat er meer aan de hand is. Waarom vloog zij halsoverkop naar Turkije? En waarom verdween haar lichaam zo snel na de aanslag uit het ziekenhuis om naar Nederland te worden verzonden?
De oorlogsverslaggever speelt in 2003 / 2004. Terroristische aanslagen hebben voor een anti-islamklimaat gezorgd. De lezer maakt kennis met een blonde ex-vvder die nu als eenmansfractie in de regering zit en zich sterk maakt om de islam een halt toe te roepen. Maar ook de regering zit niet stil. In het geheim besluiten enkele ministers een contraterreurgroep op te richten die een license to kill krijgt die preventief gebruikt mag worden. Zoiets kan natuurlijk alleen maar rampzalig aflopen.
Van den Heuvel heeft De oorlogsverslaggever handig ingebed in de gebeurtenissen van 2003 / 2004, zoals het overlijden van prinses Juliana en de metroaanslag in Madrid, waardoor het haast leest als een sleutelroman. Dat de meeste politici naamloos blijven en steevast worden aangeduid met de minister-president of de minister van buitenlandse zaken draagt daar aan bij. De Hofstadgroep heet in De oorlogsverslaggever de Rivierengroep.
Terzijde: Van de Heuvel heeft één fout gemaakt bij het beschrijven van Nederland in deze tijd. Sudokus waren in het voorjaar van 2004 nog onbekend; deze werden pas eind dat jaar geïntroduceerd waarna de grote rage begon.
Van den Heuvel kan op een goede manier verhalen vertellen. Dat De oorlogsverslaggever niet drie sterren krijgt, ligt aan verhaal zelf dat maar niet interessant wil worden. Daarnaast heeft het boek last van knulligheden als een hoofdpersoon die enkele moordaanslagen overleeft en op een gegeven moment daadwerkelijk vermoord kan worden, maar dan om onbekende redenen slechts wordt vastgebonden door de beoogde moordenaar. Als een boek dat soort kunstgrepen nodig heeft, dan helpt het verder niet dat het boek prima is neergezet in het Nederland van een paar jaar geleden.
De oorlogsverslaggever speelt in 2003 / 2004. Terroristische aanslagen hebben voor een anti-islamklimaat gezorgd. De lezer maakt kennis met een blonde ex-vvder die nu als eenmansfractie in de regering zit en zich sterk maakt om de islam een halt toe te roepen. Maar ook de regering zit niet stil. In het geheim besluiten enkele ministers een contraterreurgroep op te richten die een license to kill krijgt die preventief gebruikt mag worden. Zoiets kan natuurlijk alleen maar rampzalig aflopen.
Van den Heuvel heeft De oorlogsverslaggever handig ingebed in de gebeurtenissen van 2003 / 2004, zoals het overlijden van prinses Juliana en de metroaanslag in Madrid, waardoor het haast leest als een sleutelroman. Dat de meeste politici naamloos blijven en steevast worden aangeduid met de minister-president of de minister van buitenlandse zaken draagt daar aan bij. De Hofstadgroep heet in De oorlogsverslaggever de Rivierengroep.
Terzijde: Van de Heuvel heeft één fout gemaakt bij het beschrijven van Nederland in deze tijd. Sudokus waren in het voorjaar van 2004 nog onbekend; deze werden pas eind dat jaar geïntroduceerd waarna de grote rage begon.
Van den Heuvel kan op een goede manier verhalen vertellen. Dat De oorlogsverslaggever niet drie sterren krijgt, ligt aan verhaal zelf dat maar niet interessant wil worden. Daarnaast heeft het boek last van knulligheden als een hoofdpersoon die enkele moordaanslagen overleeft en op een gegeven moment daadwerkelijk vermoord kan worden, maar dan om onbekende redenen slechts wordt vastgebonden door de beoogde moordenaar. Als een boek dat soort kunstgrepen nodig heeft, dan helpt het verder niet dat het boek prima is neergezet in het Nederland van een paar jaar geleden.
1
Reageer op deze recensie