Hebban recensie
Schiet tekort als detective- en geschiedenisverhaal
Steven Saylor heeft al diverse boeken geschreven over het oude Rome ten tijde van Julius Caesar met de speurder (of vinder) Gordianus in de hoofdrol.
In De triomf van Caesar is Julius Caesar eindelijk terug in Rome na diverse overwinningen te hebben behaald in het buitenland. Rome maakt zich op voor het houden van vier triomfoptochten waarbij de oorlogsbuit en de krijgsgevangenen getoond worden aan het publiek. Dan wordt Gordianus ontboden door de vrouw van Caesar. Zij heeft sterke vermoedens dat Caesar met de dood bedreigd wordt en gezien Gordianus reputatie wil ze graag dat hij op zoek gaat naar de boosdoener. Gordianus wil de opdracht weigeren, maar verneemt dan dat zijn goede vriend Hieronymus vermoord is toen hij dezelfde opdracht uitvoerde. Hij besluit om de opdracht aan te nemen, zodat hij ook kan uitzoeken wie Hieronymus vermoord heeft.
Wie destijds de televisieserie Rome gezien heeft, of wie gewoon goed op de hoogte is van de oude Romeinse geschiedenis, zal allemaal bekende personages voorbij zien komen. Brutus, Cicero, Antonius, Octavius.... zelfs Cleopatra maakt haar opwachting. Ze is uit Egypte overgekomen om de triomfen van Caesar bij te wonen en heeft haar zoontje bij zich waarvan ze beweert dat Caesar de vader is.
Saylor heeft het verhaal van De triomf van Caesar handig verweven met de bekende geschiedenisfeiten en dat is zowel bewonderenswaardig als een last voor het boek. De lezer leeft niet mee met de dreiging dat Caesar vermoord zal worden tijdens één van zijn triomftochten omdat de geschiedenisboeken vertellen dat dat niet is gebeurd. En omdat Saylor zich zoveel mogelijk aan de feiten houdt, blijft de kring van verdachten beperkt tot de fictieve personages.
Het enige plezier dat de lezer nog aan het boek had kunnen beleven, had dan moeten komen van de opmerkelijke deductische gaven van Gordianus die uitvoerig geprezen worden in het boek, wanneer er wordt terugverwezen naar zijn vorige zaken. Van enige deductie is in De triomf van Caesar echter geen sprake. De oplossing van de zaak wordt Gordianus op het eind in de schoot geworpen.
Valt er dan nog wat te genieten van de beschrijvingen van het leven in het oude Rome? Nee, niet bijzonder veel. Gordianus is de verteller van het verhaal waarbij hij aan het publiek in de 21ste eeuw de gebruiken van die tijd uitlegt. Dat is aardig om te lezen, maar het blijft vrij oppervlakkig. De triomf van Caesar schiet als detective- en geschiedenisverhaal tekort.
In De triomf van Caesar is Julius Caesar eindelijk terug in Rome na diverse overwinningen te hebben behaald in het buitenland. Rome maakt zich op voor het houden van vier triomfoptochten waarbij de oorlogsbuit en de krijgsgevangenen getoond worden aan het publiek. Dan wordt Gordianus ontboden door de vrouw van Caesar. Zij heeft sterke vermoedens dat Caesar met de dood bedreigd wordt en gezien Gordianus reputatie wil ze graag dat hij op zoek gaat naar de boosdoener. Gordianus wil de opdracht weigeren, maar verneemt dan dat zijn goede vriend Hieronymus vermoord is toen hij dezelfde opdracht uitvoerde. Hij besluit om de opdracht aan te nemen, zodat hij ook kan uitzoeken wie Hieronymus vermoord heeft.
Wie destijds de televisieserie Rome gezien heeft, of wie gewoon goed op de hoogte is van de oude Romeinse geschiedenis, zal allemaal bekende personages voorbij zien komen. Brutus, Cicero, Antonius, Octavius.... zelfs Cleopatra maakt haar opwachting. Ze is uit Egypte overgekomen om de triomfen van Caesar bij te wonen en heeft haar zoontje bij zich waarvan ze beweert dat Caesar de vader is.
Saylor heeft het verhaal van De triomf van Caesar handig verweven met de bekende geschiedenisfeiten en dat is zowel bewonderenswaardig als een last voor het boek. De lezer leeft niet mee met de dreiging dat Caesar vermoord zal worden tijdens één van zijn triomftochten omdat de geschiedenisboeken vertellen dat dat niet is gebeurd. En omdat Saylor zich zoveel mogelijk aan de feiten houdt, blijft de kring van verdachten beperkt tot de fictieve personages.
Het enige plezier dat de lezer nog aan het boek had kunnen beleven, had dan moeten komen van de opmerkelijke deductische gaven van Gordianus die uitvoerig geprezen worden in het boek, wanneer er wordt terugverwezen naar zijn vorige zaken. Van enige deductie is in De triomf van Caesar echter geen sprake. De oplossing van de zaak wordt Gordianus op het eind in de schoot geworpen.
Valt er dan nog wat te genieten van de beschrijvingen van het leven in het oude Rome? Nee, niet bijzonder veel. Gordianus is de verteller van het verhaal waarbij hij aan het publiek in de 21ste eeuw de gebruiken van die tijd uitlegt. Dat is aardig om te lezen, maar het blijft vrij oppervlakkig. De triomf van Caesar schiet als detective- en geschiedenisverhaal tekort.
1
Reageer op deze recensie