Een plotgedreven boek

Linda Conrads is een succesvolle auteur die zich al elf jaar lang niet meer buiten haar afgelegen huis heeft vertoond. Dat heeft uiteraard een reden. Zo’n twaalf jaar geleden vond Linda het neergestoken lichaam van haar zus Anna. In een fractie van een seconde wisselde ze een blik met de moordenaar, maar dat was voldoende om zijn gezicht voor eeuwig op haar netvlies te branden. In de nasleep van de gebeurtenissen stortte Linda in en besloot zich volledig terug te trekken. Geen lezingen meer, geen persmomenten, niets… Teruggetrokken in haar huis leverde ze elk jaar braaf een boek af en dat was het enige wat de buitenwereld nog van haar vernam. De moordenaar van haar zus werd nooit gevonden.
Zo gaat het leven van Linda verder, tot ze twaalf jaar later opeens de moordenaar op televisie voorbij ziet komen. Hij blijkt een journalist te zijn. Maar hoe kan Linda hem tot een bekentenis dwingen in haar geïsoleerde positie? Ze moet iets bedenken waarmee ze hem naar haar huis kan lokken, en daarbij komen haar vaardigheden als auteur goed van pas.

De val  is het debuut van Melanie Raabe. Het is voornamelijk een plotgedreven boek geworden. Dat is vooral te merken aan de haast die Raabe maakt om de moordenaar in contact te brengen met Linda. In sneltreinvaart werkt Raabe naar dat moment toe, waarbij in fragmenten wordt verteld hoe Linda zich daarop voorbereidt. Voor de plot is dat prima, want die zit, vooral voor een debuut, onberispelijk in elkaar met de nodige verrassende wendingen. Wat dat betreft laat Raabe zien dat ze als beginnend auteur behoorlijk wat in haar mars heeft.

Qua vertelwijze valt er nog wel wat af te dingen op De val. Raabe heeft ervoor gekozen om het verhaal in de ik-vorm te vertellen, waarschijnlijk zodat de lezer dichter op de huid van Linda zit. Maar door de dwingende wijze waarop Linda de gebeurtenissen beschrijft, blijft er voor de lezer niets meer over om zelf te interpreteren. De verfilming van dit boek (want de filmrechten zijn al verkocht) zal dit probleem niet kennen, maar nu is het een gemiste kans, en een veelgemaakte beginnersfout. Raabe had waarschijnlijk juist meer spanning in het verhaal gebracht als ze het vertelperspectief had veranderd en als toeschouwer het psychologische schaakspel tussen Linda en de moordenaar had beschreven.

Raabe weet de plot op overtuigende wijze af te ronden, maar op het eind van het boek lijkt ze te zoeken naar een goede afsluiting. Het resultaat is nu dat het boek een paar keer lijkt te eindigen, waarna er iedere keer nog wat pagina’s volgen.

Niettemin is De val  een veelbelovend debuut waar Melanie Raabe trots op mag zijn.