Twee verhalen vormen met moeite één geheel

Orléans wordt al enige tijd geteisterd door onverklaarbare branden. Hoofdinspecteur Inès Picaut onderzoekt zo’n brand in een hotel, waarbij voor het eerst een slachtoffer is gevallen. Ze staat erg onder druk om deze branden op te lossen, omdat de burgemeestersverkiezingen van Orléans over enkele dagen gehouden worden. Picaut is daar nauw bij betrokken want haar aanstaande ex Luc Bressard is in de race  om verkozen te worden. Luc moet het opnemen tegen Christelle Vivier van het Front Nationale; een soort Marine Le Pen. Christelle spint garen bij de branden in Orléans, die iedere keer opgeëist worden door een groepering die zich Jaish Al Islam noemt. In haar uitingen over de branden refereert Christelle dikwijls aan Jeanne d’Arc die Frankrijk bevrijdde van buitenlandse bezetters. Dat waren in die tijd de Engelsen. In De vrouw die door het vuur ging worden de avonturen van Picaut afgewisseld met de laatste twee jaar uit het leven van Jeanne d’Arc. Tenminste, zoals Manda Scott heeft bedacht hoe die eruit gezien kunnen hebben.

Manda Scott heeft zowel historische romans als thrillers geschreven, waarbij ze regelmatig kiest voor een sterke vrouw als hoofdpersoon, zoals in haar serie over de Engelse Boudica. De vrouw die door het vuur ging kent twee van zulke sterke vrouwen. Uiteraard is dat Jeanne d’Arc die een leger met mannen aanvoert. Daarnaast is het Picaut die onlangs promotie heeft gemaakt tot hoofdinspecteur en daarmee haar mannelijke collega heeft gepasseerd. Even lijkt het erop dat Scott dit een issue laat worden in deze thriller, maar gelukkig vermijdt ze alle clichés die hiermee samenhangen. Picaut heeft al genoeg zorgen aan haar hoofd. Behalve de branden die ze moet oplossen, wordt ze zeer tegen haar zin gedwongen om de rol van ‘de vrouw van’ Luc te spelen, om te zorgen dat hij de verkiezingen wint.

Een thriller waarin tegelijkertijd een historische verhaallijn zit verweven is allang niet nieuw meer. Vaak werkt die combinatie goed, omdat de auteur de historische verhaallijn gebruikt om te verklaren wat er in de thriller gebeurt. In De vrouw die door het vuur ging is de combinatie van historie en thriller minder geslaagd. Dat komt voornamelijk doordat Scott uitgebreid de tijd neemt om over de laatste twee jaar van Jeanne d’Arc te vertellen, inclusief de verschillende veldslagen die ze heeft gevoerd. Er is een lijntje naar het thrillerverhaal omdat de dode in het hotel een dna-wetenschapper was die oude botten onderzocht, maar dit lijntje lijkt van secundair belang te zijn. Vooral als Scott op het eind te weinig met de onthulling doet, in grote stappen snel thuis wil zijn en de rest aan de fantasie van de lezer overlaat, bestaat het vermoeden dat ze liever alleen over Jeanne d’Arc had geschreven. Dat was waarschijnlijk beter geweest dan deze twee verhalen die met moeite één geheel vormen.