Gemis aan een gestructureerde plot
Robin Cook heeft er in Doodsakte een uitleg van vele pagina's voor nodig, maar waar het boek op neerkomt is dit: in een medisch laboratorium slaagt men erin om uit stamcellen complete organen te kweken. Dit zal een behoorlijke impact hebben op het gebied van orgaantransplantatie en de gemiddelde levensverwachting van de mens. Een paar zakenmannen zijn een louche zaak begonnen waarbij ze voor een habbekrats levensverzekeringen opkopen van arme mensen. Als mensen langer gaan leven, dan gaat dat ten koste van hun winst, dus actie is geboden.
Medische onderzoekers Laurie Montgomery en Jack Stapleton zijn de vaste hoofdrolspelers van Cook, maar in Doodsakte hebben ze maar een beperkte bijrol. De hoofdrol is weggelegd voor Pia Grazdani, een briljante vierdejaars geneeskundestudente. Ze krijgt de kans om samen te werken met de al even briljante doctor Rothman die, net als Pia, aan het syndroom van Asperger lijdt. Cook neemt nogal de tijd om de samenwerking van Pia en Rothman neer te zetten. Daarbij weidt hij soms uit in details die verder helemaal niet meer ter zake doen in het boek, zoals de afbetaling van de studieschuld van Pia.
Dat uitweiden in onnodige details komt ook terug in de rest van het boek. Het wordt tijdens het lezen niet duidelijk welke kant Cook op wil met het verhaal. Diverse keren worden verhaallijnen gestart of wordt er ingegaan op details die verder geen vervolg meer krijgen. Zo vertelt Cook bijvoorbeeld over een doodzieke oma van een geneeskundestudent die ook het slachtoffer wordt van een levensverzekeringenopkoper. Nadat hij het over haar heeft gehad, horen we niets meer over haar. Of neem de monteur die een maand lang in het plafond van het laboratorium aan het werk is, maar verder niets bijdraagt aan het verhaal.
Een en ander gaat ten koste van het thrillerelement. Pas na 150 pagina's komen de criminelen aan bod, en als die besluiten actie te ondernemen komt er wat spanning in het verhaal.
Tegen het einde van het boek gooit Cook het helemaal over een andere boeg. De belangrijkste verhaallijn wordt abrupt afgebroken en Cook zoekt een afronding van het verhaal in de Albanese achtergrond van Pia. Allerlei nieuwe feiten en personen komen opeens boven water. De personages wordt geen moment rust meer gegund om te verwerken wat ze allemaal voorgeschoteld krijgen, als ze maar meewerken aan het einde.
Dat einde laat de lezer ontevreden en met veel vraagtekens achter. Doodsakte zou meer gediend zijn geweest met een gestructureerde plot.
Reageer op deze recensie