Onafgewerkte brokstukken die grofweg op elkaar gestapeld zijn

Duel met de dood is het negende boek omtrent de hoofdfiguur en FBI-agent Pendergast. Het boek is los te lezen van de voorgaande delen, maar enige voorkennis maakt wel dat de lezer meer geniet van de elementen die ook in vorige delen voorkwamen, zoals het museum, het huis van Pendergast en de vaste kring met mensen die bij hem hoort.
Preston & Child laten de lezer gelijk in het eerste hoofdstuk goed schrikken door één van hun vaste boekpersonages gruwelijk af te slachten, en dat na een korte inleiding die even doet vermoeden dat het verhaal een andere wending gaat krijgen.
Pendergast kan het natuurlijk niet over zijn kant laten gaan dat een bekende van hem vermoord wordt en hij gaat zich daarom met de zaak bemoeien, ook al heeft de FBI er niets mee te maken.
Het vreemde vermoeden dringt zich op dat de moord is gepleegd door een zombie. Pendergast realiseert zich dat hij de hulp van een voodoo-expert moet inroepen. Tegelijkertijd lijkt de zaak ook te maken te hebben met de Ville, een teruggetrokken gemeenschap in Manhattan waarvan geruchten gaan dat er dieren gemarteld worden. De autoriteiten staan ten aanzien van de Ville met de handen in hun haar, maar dierenactivisten laten zich in Duel met de dood niet zomaar de wet voorschrijven.
Duel met de dood is niet het sterkste boek in de Pendergastreeks. Na het opzienbarende begin wordt de plot al snel op een laag pitje gezet. Het hele middenstuk tussen het eerste hoofdstuk en de climax lijkt te bestaan uit onafgewerkte brokstukken die grofweg op elkaar gestapeld zijn. Een duidelijk voorbeeld hiervan is het moment dat een zombie onder het toezien van een volle zaal een moord pleegt. Deze gebeurtenis krijgt geen enkel gevolg: geen politieonderzoek, geen getuigenverklaringen, niets van dat alles... De moord was nodig voor de plot en daarna waren Preston & Child klaar met dat stuk.
Een ander mankement aan de opbouw van de plot is dat er veel te lang om de hete brei heen wordt gedraaid: het is allang bekend dat de Ville iets met de moordende zombies te maken heeft, maar men blijft erg terughoudend om hen daarmee te confronteren.
Ook zijn Preston & Child ernstig uitgeschoten wat betreft het aantal malen dat Nora aangevallen wordt.
Na een spannende climax, die wel goed in elkaar zit, volgt de gebruikelijke verklaring. Helaas redt deze verklaring het boek niet. Integendeel, de verklaring deed me sterk denken aan de tekenfilmserie Scooby Doo waarin de personages achtervolgd werden door monsters, tot na de ontmaskering van de schurk op het eind opeens alles glashelder was en de slimme personages alles konden uitleggen.
Als zo'n vergelijking zich opdringt, dan is het boek verloren. Twee sterren voor de moeite. Preston & Child kunnen namelijk beter.