Eenzame personages

Let op: deze recensie kan spoilers uit een eerder deel van de reeks bevatten.

Een man strompelt, struikelt en valt neer, terwijl hij nog één woord uitbrengt: ‘Sas’. Het is de start van een periode die het doorgaans rustige Cambridgeshire doet opschrikken. En juist vanwege die rust was brigadier Manon Bradshaw vanuit Londen naar Cambridgeshire verhuisd.

Een onbekend leven van Susie Steiner is het tweede deel in de reeks over Manon Bradshaw. In het eerste deel adopteerde ze op het eind de tiener Fly. Vanwege zijn huidskleur wordt hij in Londen regelmatig aangehouden door de politie. Manon hoopt dat dit niet meer het geval zal zijn in Cambridgeshire, maar ze merkt al snel dat Fly ook daar tegen vooroordelen aanloopt.

De man die in de proloog namelijk is omgebracht, is de vader van Sly, het zoontje van de zus van Manon, met wie ze samenwoont (volg je het nog?). Uit camerabeelden blijkt dat Fly in het park was toen de man daar neerviel. Volgens de politie heeft Fly een motief en is dat voldoende reden om hem op te sluiten. Manon zou zich dolgraag met het onderzoek moeten bemoeien, maar moet zich erbuiten houden door de familieconnectie én omdat ze al vijf maanden zwanger is. Brigadier Davy is degene die zich wél bezighoudt met het onderzoek. Saillant detail: in deel 1 was hij ondergeschikt aan Manon en nu moet ze verantwoording aan hem afleggen.

Net als in Na 72 uur wordt het verhaal gevolgd door de ogen van de verschillende personages. Zonder dat Steiner het met zoveel woorden overbrengt aan de lezer, hebben deze personages één ding gemeen: hun geïsoleerde positie ten opzichte van hun omgeving. Manon staat er alleen voor als toekomstige moeder, omdat de vader een anonieme donor is. De gezette, alleenstaande eigenaresse van een drankenzaak verleent onderdak aan meisje dat op de vlucht is, maar merkt dat haar aanwezigheid haar irriteert. Fly kent eenzaamheid omdat hij ondanks de zorgen van Manon niet kan aarden in Cambridgeshire en zich tekort gedaan voelt door haar zwangerschap. Het is de verdienste van Steiner dat ze het er niet te dik bovenop legt, maar tegelijkertijd heel invoelbaar maakt waar deze personages onder te lijden hebben.

Richting het einde komen de belevenissen van de personages samen en wordt langzaamaan duidelijk wat zich precies heeft afgespeeld. Daarmee geeft Steiner de lezer geen happy end, maar dat past goed bij alles wat er aan vooraf is gegaan. Susan Steiner is een auteur in opkomst en één om in de gaten te houden.