Gekunstelde plot

Mark Billingham schreef eerder zeven thrillers met de inspecteur Tom Thorne in de hoofdrol, waarvan de eerste vijf in vertaling verschenen. In het duister is zijn eerste thriller zonder vaste hoofdpersoon, alhoewel Thorne toch heel kort nog even zijn opwachting mag maken.
Het boek begint met een urban mythe, oftewel een broodje aap. ’s Avonds laat rijdt een vrouw door Londen als ze opeens een tegenligger ziet die zijn lichten niet ontstoken heeft. Ze seint naar de auto, waarop die haar passeert, omkeert en de achtervolging inzet. Als ze wordt beschoten, rijdt ze in paniek tegen een bushalte aan. Een politieagent die op de bus stond te wachten overleeft dit niet.
De politieagent laat een hoogzwangere vrouw, Helen, achter die over twee weken is uitgeteld. Direct na de dood van haar man ontdekt ze dat hij geheimen voor haar had. Omdat ze zelf ook bij de politie werkt, heeft ze gemakkelijk toegang tot degenen die haar kunnen helpen bij het vinden van antwoorden. In de dagen na het ongeluk lijkt er een (jeugd)bendeoorlog uit te barsten die gerelateerd is aan het ongeval. Ondertussen begint Helen zich af te vragen of er werkelijk sprake was van een ongeval.
Billingham heeft een goede titel gekozen voor zijn boek. Hij laat de lezer namelijk lang in het duister waar hij met het verhaal naartoe wil. Na het ongeval worden de levens gevolgd van diverse betrokken personages, zoals de genoemde Helen, een jongen die gedwongen wordt om zich steeds verder omhoog te werken in een jeugdbende en een onderwereldfiguur die nauwe banden had met de omgekomen politieman. De karaktertekening van al deze personages is goed gedaan. Het verhaal zelf is wat minder geslaagd. Billingham heeft wat teveel toeval nodig om verschillende personages met elkaar in contact te laten komen en de plot is te gekunsteld. Het grootste deel van het boek worden de belevenissen van de personages gevolgd. Dan volgt opeens een geforceerde overgang naar wat onthullingen die teveel uit de lucht komen vallen, waarna Billingham de lezer weer in het duister laat tasten.
Wat mij betreft is dit niet Billinghams meest geslaagde boek tot nu toe. De uitgeverij had er beter aan gedaan om deel zes uit de Thornereeks in vertaling uit te brengen.