Hebban recensie
Richting het einde van het boek heeft O’Donovan meer kunstgrepen nodig om het verhaal rond te krijgen...
Inspecteur Mike Mulcahy werkt bij Narcotica. Omdat hij geruime tijd in Spanje heeft gewerkt en Spaans heeft leren praten, wordt zijn hulp ingeroepen als op een avond een Spaanstalig meisje aangerand en verminkt wordt. Het meisje is een dochter van een Spaanse minister en daardoor ligt een diplomatieke rel op de loer. Om de gemoederen te sussen wordt besloten om Mulcahy tegen zijn zin tijdelijk toe te voegen aan de afdeling Zeden die deze zaak onder haar hoede heeft. Hij is niet de enige met onvrede over zijn detachering. Ook het personeel van de afdeling Zeden ziet hem liever gaan dan komen. Daarnaast krijgt Mulcahy nog te maken met een vasthoudende journaliste die vermoedt dat er iets aan de hand is en alles uit de kast haalt om uit te vinden wat.
Kruisiging is het debuut van Gerard ODonovan. Het verhaal concentreert zich voornamelijk op het werk en het privéleven van de politiemensen. Voor een boek met toegetakelde slachtoffers zoals het Spaanse meisje is er opvallend weinig aandacht voor hoe zij het een en ander doorstaan. Dit komt slechts spaarzaam aan de orde als het nodig is voor het politiewerk. Daar zou nog wat voor te zeggen zijn, als het politiewerk iets voorstelde. Dat doet het dus niet. De verdachte wordt uit onverwachte hoek aangereikt, waarna het een kwestie is van bewijzen bij elkaar zoeken.
Richting het einde van het boek heeft ODonovan meer kunstgrepen nodig om het verhaal rond te krijgen, zoals een inspecteur die een collega de mond snoert die alarm slaat. De climax van het boek komt niet vanzelfsprekend uit de voorgaande gebeurtenissen voort en lijkt daardoor effectbejag. Niet alle verhaallijnen worden afgerond.
ODonovan laat met zijn eersteling zien dat hij de personages waar hij aandacht aan besteedt van vlees en bloed kan voorzien. Het verhaal vertellen gaat hem ook goed af, alleen schort er verhaaltechnisch het een en ander aan. Kruisiging is een aardig debuut met ruimte voor verbetering.
Het boek doet wel vermoeden dat ODonovan beter kan.
Kruisiging is het debuut van Gerard ODonovan. Het verhaal concentreert zich voornamelijk op het werk en het privéleven van de politiemensen. Voor een boek met toegetakelde slachtoffers zoals het Spaanse meisje is er opvallend weinig aandacht voor hoe zij het een en ander doorstaan. Dit komt slechts spaarzaam aan de orde als het nodig is voor het politiewerk. Daar zou nog wat voor te zeggen zijn, als het politiewerk iets voorstelde. Dat doet het dus niet. De verdachte wordt uit onverwachte hoek aangereikt, waarna het een kwestie is van bewijzen bij elkaar zoeken.
Richting het einde van het boek heeft ODonovan meer kunstgrepen nodig om het verhaal rond te krijgen, zoals een inspecteur die een collega de mond snoert die alarm slaat. De climax van het boek komt niet vanzelfsprekend uit de voorgaande gebeurtenissen voort en lijkt daardoor effectbejag. Niet alle verhaallijnen worden afgerond.
ODonovan laat met zijn eersteling zien dat hij de personages waar hij aandacht aan besteedt van vlees en bloed kan voorzien. Het verhaal vertellen gaat hem ook goed af, alleen schort er verhaaltechnisch het een en ander aan. Kruisiging is een aardig debuut met ruimte voor verbetering.
Het boek doet wel vermoeden dat ODonovan beter kan.
1
Reageer op deze recensie