Oudtestamentische wraakzucht

De laatste Jihad is in 2003 in het Engels verschenen en speelt ergens in 2010: de Amerikaanse economie en huizenmarkt groeien, Osama Bin Laden is dood, groeperingen als Hamas, de Taliban en Al-Qaeda zijn weggevaagd, Arafat leeft nog en Saddam Hussein is hard bezig om de wereld te terroriseren met de kernwapens die hij wel blijkt te hebben.
Op zijn website wordt Rosenberg een moderne Nostradamus genoemd, maar diegene heeft dit boek niet gelezen, denk ik.

Van Rosenberg verscheen al eerder Het Ezechiëlscenario en De tempelcodex. Het is vreemd dat De laatste jihad nu pas verschijnt, want deze drie boeken vormen samen een trilogie waarvan De laatste jihad het eerste deel is. In dit deel maken we kennis met Jon Bennett, een man die kapitalen verdient op Wall Street en nu door de president voor een schamel loon wordt ingelijfd als adviseur. Het blijkt dat Israel en de Palestijnen boven een enorme olievoorraad zitten en dat zou een grote stap voorwaarts kunnen betekenen in het vredesproces. Helaas gooit Saddam Hussein roet in het eten door op een paar plaatsen in de wereld aanslagen te plegen. Amerika is in 2010 nog steeds de politieagent van de wereld en als Irak er bijna in slaagt om een kernwapen op Israel te gooien is de maat vol. Met oudtestamentische wraakzucht overweegt de president ‘het kwaad’ volledig uit te roeien zodat de veiligheid van het vrije westen gewaarborgd is.

De boeken van uitgeverij Mozaiek hebben gemeen dat ze raakvlakken hebben met het christelijke geloof. In de andere twee delen grijpt God daadwerkelijk zelf in; in De laatste jihad blijft Zijn aanwezigheid beperkt tot wat geloofsuitingen van een paar personages.

De aandacht voor het geloof is het enige wat dit boek onderscheidt van de gemiddelde thriller met het Midden-Oosten en terrorisme als onderwerpen. Het boek leest lekker vlot; veel actie en af en toe een moment van bezinning. Wat mij betreft had Rosenberg wel wat minder namen mogen gebruiken.
Het einde is nogal abrupt en lang niet alle verhaallijnen worden afgerond. Maar dankzij het vreemde beleid van Mozaiek kan de lezer gelijk verdergaan met Het Ezechiëlscenario.