Meer van hetzelfde

De rusteloze zwerftochten van Jack Reacher brengen hem op een dag van het dorpje Hope naar het dorpje Despair (dat door de vertaler omgedoopt is in Desperation. Laat ik gelijk hier maar zeggen dat de vertaler het niet gemakkelijk moet hebben gehad met dit boek. Er staan enkele onvertaalbare woordspelingen in, evenals een belangrijke aanwijzing die alleen in het Engels werkt).
Reacher wordt geschoffeerd door de inwoners van Desperation en daarna wegens landloperij uitgezet. Hij wordt opgevangen door de politieagente van Hope, Vaughan. De mensen van Desperation wisten natuurlijk nog niet dat je Reacher geen strobreed in de weg moet leggen. Met hulp van Vaughan gaat hij onderzoeken waarom hij zo werd behandeld.
Vreemde zaken komen boven tafel. Wat is de bedoeling van het vliegtuig dat elke nacht om twee uur vertrekt en vijf uur later terugkomt? Wie zijn die vrouwen in Hope die wachten op de terugkomst van hun mannen die voor het laatst in Desperation zijn gezien? Wat gebeurt er precies in het immense metaalverwerkingsbedrijf, waarvan de eigenaar ook nog eens elk huis in Desperation bezit en elke zondag voorgaat in zijn eigen Eindetijdsbeweging?
Reacher reist af en aan naar Desperation om dit alles uit te pluizen en struikelt daarbij op een nacht over een lijk. Het moge duidelijk zijn dat Desperation heel wat te verbergen heeft.
Niets te verliezen is niet het beste boek in de Reacher-reeks. Child doet wel pogingen om een nieuwe kant van zijn held te laten zien, bijvoorbeeld door zijn gedachten over Zeno, de leider van de Stoïcijnen of door zijn uitwisselingen over godsdienst met de diepgelovige eigenaar van het metaalverwerkingsbedrijf. Maar aan de andere kant is het meer van hetzelfde. Het beoordelen van elk kopje koffie dat hij krijgt (inclusief het kopje), het zoveelste kroeggevecht waarbij hij het tegen een groot aantal mannen moet opnemen... het is allemaal bekend.
Niets te verliezen moet het dit keer ook niet van het plot hebben, daarvoor is het te onsamenhangend. Zoals gewoonlijk komt Reacher op het eind van het boek met allerlei intelligente uitspraken over wat er allemaal is gebeurd. Alleen is het dit keer niet overtuigend. Allerlei gebeurtenissen die in het begin onheilspellend of mysterieus lijken, blijken niets of nauwelijks iets met het verhaal te maken te hebben. Verder zijn de oplossingen die Reacher aandraagt voornamelijk op gokwerk gebaseerd en komen sommige verklaringen voor raadselachtige zaken grotendeels uit de lucht vallen.
Jammer, jammer, jammer. Niets te verliezen is nog wel goed voor drie sterren maar Child kan veel beter dan dit. Ik hoop dat hij dat in het volgende boek laat zien.