Leven na de dood

Indridason is vanwege zijn vorige boeken al de hemel in geprezen. Wat vooral zo bewonderd wordt aan zijn boeken is zijn bijzondere schrijfstijl die nogal kenmerkend is voor de meeste thrillers die uit de noordelijke landen komen: afstandelijk, melancholisch en met veel aandacht voor eenzame personages. Deze elementen komen ook in Onderkoeld sterk naar voren.
Onderkoeld gaat over María, een vrouw die zichzelf ophangt twee jaar nadat haar moeder is overleden aan kanker. Op het eerste gezicht lijkt het zelfmoord, maar als inspecteur Erlendur zich er verder in verdiept, blijken er toch wel wat vreemde zaken te kleven aan haar dood. De moeder van María, Leonóra, bleek een nogal dominante vrouw te zijn geweest. María zat onder de duim bij haar moeder en toen zij overleed raakte ze het spoor bijster.
Onderkoeld houdt zich bezig met de vraag of er leven is na de dood. Inspecteur Erlendur denkt van niet, maar sommige andere personages zijn een andere mening toegedaan. María en Leonóra geloofden beiden oprecht in een leven na de dood. Leonóra beloofde zelfs een teken na te laten dat te maken zou hebben met haar favoriete auteur Proust, dus op de dag dat María een opengevallen boek van Proust op de grond vindt, gelooft ze meteen dat haar moeder contact met haar probeert te maken.
Het leven na de dood komt ook in andere situaties naar voren. Op een gegeven moment ontdekt Erlendur dat sommige studenten jaren geleden op dit gebied een experiment hebben uitgevoerd: een proefpersoon zou vrijwillig via onderkoeling een hartstilstand hebben ondergaan, om enkele minuten later weer tot leven worden gewekt.
Indridason staat niet bekend om zijn dikke boeken en Onderkoeld blijft met zijn 233 pagina’s onder de gemiddelde omvang van een thriller. De plot van María die twee jaar na de dood van haar moeder zelfmoord pleegt is echter te weinig om dit boek te vullen. Indridason heeft daarom nog een paar subverhalen verzonnen, die helaas niet goed uit de verf komen. Tijdens zijn onderzoek naar de zelfmoord van María wordt hij herinnerd aan de verdwijning van een jongen dertig jaar geleden; zijn ouders komen na al die tijd nog op regelmatige basis bij Erlendur informeren of hij al iets te weten is gekomen. Ook de verdwijning van een vrouw van dertig jaar geleden houdt Erlendur nog bezig. Uiteraard, want zo werkt dat in thrillers, komen beide zaken ook tot een oplossing in dit boek, maar vergeleken met het hoofdverhaal gaat dat nogal geforceerd.
Een ander subverhaal, dat nog veel minder aandacht krijgt, is de dochter van Erlendur die graag wil dat haar beide ouders weer eens in contact treden met elkaar. Dankzij haar bemoeienis lukt dat inderdaad, maar of het veel toevoegt aan het verhaal? En zelfs het in de flaptekst vermelde subverhaal van de verdwijning van de broer van Erlendur krijgt niet de aandacht die het verdient.
Onderkoeld is typisch een verhaal voor de liefhebbers van thrillers uit noordelijke landen. Eenzame personages, een onderkoelde en afstandelijke schrijfstijl een een plot waar continu op herkauwd wordt en waar langzamerhand steeds meer feiten bekend worden. Degenen die Indridasons vorige boeken hebben gelezen, zullen weinig verrassingen tegenkomen. Voor zijn fans is dat een aanbeveling.