Hebban recensie
Orion heeft het allemaal
Zatopek van Heerden is docent criminologie geweest en politieagent, maar nu is hij aan lager wal geraakt. Vervuld van woede slaat hij zich door het leven heen, totdat een bevriende advocaat, die ziet dat Van Heerden talenten heeft, hem in contact brengt met de advocate Beneke. Zij heeft een cliënt wiens rijke vriend maanden geleden is vermoord en sindsdien is zijn testament zoek dat haar aanwijst als erfgename. Mocht het testament niet binnen zeven dagen boven water komen, dan vervallen al zijn bezittingen aan de staat. Aan Van Heerden de taak om het testament te vinden.
Zo veel maanden na dato lijkt zoiets een onbegonnen zaak en Van Heerden ziet daar ook het nut niet van in. Maar als hij voorzichtig aan wat onopvallende aanwijzingen begint te trekken, dreigen plotseling allerlei grote schandalen van ruim twintig jaar geleden geopenbaard te worden. Het Amerikaanse consulaat, de militaire inlichtingendienst, de politie en een stel duistere figuren op de achtergrond verdringen zich om Van Heerden en Beneke om bij het eerste teken van onthulling toe te kunnen slaan.
De personages Tiny Mpayipheli en Mat Joubert uit Meyers vorige boeken komen ook in Orion voor, maar ze spelen slechts een bijrol. De hoofdrol is weggelegd voor de raadselachtige Van Heerden. De plot, de spanning en de actie zorgen al voor een daverende thriller, maar de uitgebreide aandacht die Meyer aan zijn personages schenkt en aan Van Heerden in het bijzonder maken Orion tot een bijzondere leeservaring.
Hoe komt het dat een eens zo geslaagde criminoloog is veranderd in een ongeleid projectiel, vraagt de omgeving van Van Heerden zich af. Sommigen menen dat het ligt aan de avond dat zijn mentor in het bijzijn van Van Heerden door een misdadiger werd neergeschoten. Van Heerden meent zelf dat het niet zo simpel ligt. In afwisselende hoofdstukken vertelt hij over zijn jeugd, zijn opvoeding, waarom hij bij de politie is gegaan en uiteindelijk wat er die fatale avond gebeurd is. Stukje bij beetje krijgt de lezer meer informatie en meer inzicht in de persoon Van Heerden.
Orion heeft het gewoon allemaal. Een spannende thriller met een goede plot die nergens inzakt en waarbij de goeien niet allemaal verzekerd zijn van een happy ending, levensechte personages, goedlopende dialogen en een schrijfstijl die net zo gemakkelijk een actiescène neerzet als minutieus weergeeft hoe Van Heerden een stoofpot bereidt. Vijf sterren, dik verdiend.
Zo veel maanden na dato lijkt zoiets een onbegonnen zaak en Van Heerden ziet daar ook het nut niet van in. Maar als hij voorzichtig aan wat onopvallende aanwijzingen begint te trekken, dreigen plotseling allerlei grote schandalen van ruim twintig jaar geleden geopenbaard te worden. Het Amerikaanse consulaat, de militaire inlichtingendienst, de politie en een stel duistere figuren op de achtergrond verdringen zich om Van Heerden en Beneke om bij het eerste teken van onthulling toe te kunnen slaan.
De personages Tiny Mpayipheli en Mat Joubert uit Meyers vorige boeken komen ook in Orion voor, maar ze spelen slechts een bijrol. De hoofdrol is weggelegd voor de raadselachtige Van Heerden. De plot, de spanning en de actie zorgen al voor een daverende thriller, maar de uitgebreide aandacht die Meyer aan zijn personages schenkt en aan Van Heerden in het bijzonder maken Orion tot een bijzondere leeservaring.
Hoe komt het dat een eens zo geslaagde criminoloog is veranderd in een ongeleid projectiel, vraagt de omgeving van Van Heerden zich af. Sommigen menen dat het ligt aan de avond dat zijn mentor in het bijzijn van Van Heerden door een misdadiger werd neergeschoten. Van Heerden meent zelf dat het niet zo simpel ligt. In afwisselende hoofdstukken vertelt hij over zijn jeugd, zijn opvoeding, waarom hij bij de politie is gegaan en uiteindelijk wat er die fatale avond gebeurd is. Stukje bij beetje krijgt de lezer meer informatie en meer inzicht in de persoon Van Heerden.
Orion heeft het gewoon allemaal. Een spannende thriller met een goede plot die nergens inzakt en waarbij de goeien niet allemaal verzekerd zijn van een happy ending, levensechte personages, goedlopende dialogen en een schrijfstijl die net zo gemakkelijk een actiescène neerzet als minutieus weergeeft hoe Van Heerden een stoofpot bereidt. Vijf sterren, dik verdiend.
1
Reageer op deze recensie