Te doorsnee voor het winnen van awards

Caleb Zelik heeft samen met Frankie Reynols een zaak die Trust Works heet en die zich bezighoudt met onder andere bedrijfsbeveiliging en fraudeonderzoek. Als Trust Works door een verzekeringsmaatschappij wordt ingeschakeld om een overval te onderzoeken, besluit Caleb om politieman Gary Marsden om hulp te vragen. Dat had hij beter niet kunnen doen. Resurrection Bay begint als Caleb het gemartelde lichaam van Gary in zijn armen heeft. De moord lijkt verband te houden met het onderzoek dat ze doen. Maar wat waren ze op het spoor? En zijn Caleb en Frankie hun leven nog zeker? De aanwijzingen brengen hen al snel Resurrection Bay waar Caleb en Gary zijn opgegroeid. Maar tegelijkertijd nemen ze daarmee ook veel problemen mee die kant op.

Ressurection Bay is het thrillerdebuut van Emma Viskic, dat haar enkele awards heeft opgeleverd, al is het de vraag waarom. Het enige speciale aan het boek is de keuze van de hoofdpersoon, Caleb Zelik. Caleb is doof, maar kan dankzij gehoorapparaatjes nog wel een paar geluiden onderscheiden. Verder moet hij het vooral hebben van liplezen. Dat doet hij het liefst zo onopgemerkt mogelijk, want toegeven dat hij doof is, is een enorme drempel voor hem. Zo goed en zo kwaad als het kan probeert hij zich staande te houden in een wereld waarin gecommuniceerd wordt via smartphones.

De plot van Ressurection Bay levert regelmatig vragen op. Waarom wordt iemand die bij een lijk wordt gevonden, zo snel weer losgelaten? Hoe kan de vondst van een (ander) lijk zo weinig aandacht krijgen, terwijl dat lijk verbonden kan worden met een zaak waar de politie aan werkt? Waarom komt iemand in een bijrol opeens met allerlei feiten op de proppen die onze hoofdpersonen nodig hebben, terwijl er geen enkele aanleiding is om die feiten bloot te geven?

Viskic heeft enkele toevalligheden nodig om de lezer naar een onverwachte plotwending te leiden. De plotwending zelf zal de lezer niet zien aankomen, al was het maar omdat Viskic daar van tevoren niet de aanwijzing voor prijsgeeft.

De belangrijkste personages krijgen een beetje invulling van Viskic, maar echt memorabel is het niet. Daar hebben we onder andere de alcoholist die al zes jaar droog staat, en dan opeens de fles weer vindt, of de broer (ook verslaafd) die al 14 maanden clean blijkt te zijn. En daar is de ex-vrouw die in tijden van nood haar voormalige man weer toelaat in haar bed. Viskic had er meer diepgang in kunnen brengen.

Maar misschien heeft ze dat in de vervolgdelen gedaan. Aangemoedigd door de awards is Viskic verder gegaan met Caleb Zelik. In Australië verschijnt in oktober het derde deel in deze serie.