Een teleurstellende lente

De Zweedse auteur Johan Theorin schrijft vier boeken die zich elk in een ander seizoen op het Zweedse eiland Öland afspelen. Na de herfst (Schemeruur) en de winter (Nachtstorm), is het in Steenbloed tijd voor de lente.

Gerlof Davidsson, de grootvader die ook al in de vorige twee delen een rol speelde, voelt in een bejaardentehuis zijn einde naderen en besluit dat hij wil sterven in het huis waarin hij jaren heeft gewoond. Nadat hij daar zijn intrek heeft genomen, volgt hij van op afstand de gebeurtenissen rond de bewoners nabij de steengroeve op Öland. In het huisje van de overleden steenhouwer is diens gescheiden neef Per komen wonen, samen met zijn twee tienerkinderen. Zijn dochter Nilla brengt veel tijd in het ziekenhuis door. Per komt al snel in botsing met de beroemde schrijver Max die in een naburige villa woont. Max’ vrouw Wendela heeft een deel van haar jeugd doorgebracht op Öland, en had een nauw contact met de elfjes die haar hielpen als ze het moeilijk had. Vandaag de dag gelooft ze nog steeds in elfen, vooral als elke wens die ze doet vervuld wordt na een offer aan hen.

Pas na een poosje komt de misdaad in het verhaal als Per naar zijn vader Jerry gaat, die nog last heeft van de beroerte die hem kort voordien heeft getroffen. Het huis van Jerry wordt in brand gestoken, en tussen de resten vindt de politie de verkoolde lichamen van enkele mensen. Zowel de politie als Per zelf zoeken een verklaring in het verleden van Jerry, ooit de pornokoning van Zweden.

Elke auteur schrijft wel eens een slechter boek dan zijn voorgaande titels. Theorin heeft dat ditmaal met Steenbloed gedaan. Hij heeft te veel losse componenten in het boek gestopt die maar geen geheel willen worden. Soms lijkt de aandacht te lang te blijven hangen bij de vermeende aanwezigheid van elfjes en trollen, dan weer wordt de misdaad op het vasteland er met de haren bijgesleept, terwijl deze slecht bij het verhaal past. Zijn personages lijken er ditmaal ook niet in te geloven. In zijn voorgaande boeken kwamen ze nog tot leven, maar in Steenbloed blijft het bij algemeenheden.

Een teleurstellende lente dus. Ik hoop op een prachtige zomer als afsluiting.