Smaakt naar meer
Met nog drie weken te gaan tot de verkiezingen wordt Ron Harriman, kandidaat voor het Congres namens de Democraten, het slachtoffer van een geruchtenstroom. In een motel is het naakte lichaam van een 17-jarige jongen gevonden die ogenschijnlijk zelfmoord heeft gepleegd, nadat hij via social media heeft laten weten dat Harriman zijn hart heeft gebroken. Harriman schakelt Clive Berner in, een voormalige CIA-agent die hij nog kent uit zijn tijd in Berlijn, om de belastende roddels te ontzenuwen.
Clive Berner roept op zijn beurt Ludwig Licht uit Berlijn naar de Verenigde Staten om dit onderzoek op zich te nemen, omdat hij in het verleden al vaker met hem heeft samengewerkt. Ludwig vermoedt dat een racistische groepering de zelfmoord in scène heeft gezet en besluit zich bij hen aan te sluiten om meer informatie te krijgen. Zijn verleden als ex-Stasi-agent maakt het voor de groepering aannemelijk dat hij gelooft in een superieur ras. Ludwig moet al zijn principes verloochenen om deze dekmantel overeind te houden.
Ten zuiden van de hel van Thomas Engström is het tweede boek in het Ludwig Licht-kwartet. Engström schreef destijds één boek per jaar over Ludwig. De Nederlandse uitgever laat de hele windroos in één jaar verschijnen. Het eerste boek, Ten westen van de vrijheid, speelde zich in Berlijn af, waar Clive Berner nog CIA-agent was. In het tweede deel werkt Berner inmiddels bij een particuliere veiligheidsfirma, maar heeft hij zijn banden met Ludwig niet verbroken. Terwijl Berner een klus gaat klaren in IJsland, laat hij Ludwig over aan zijn nieuwe assistente Leya, die gaandeweg het verhaal heel wat in haar mars blijkt te hebben.
Ludwig zelf is uit het onvervalste heldenhout gesneden. Zonder aarzelen begeeft hij zich in gevaarlijke situaties en speelt hij hoog spel, ook als de kans op een slechte afloop groot is.
Engström legt het accent in zijn boek voornamelijk op de actie. Wat de personages allemaal beweegt, wordt amper uit de doeken gedaan of uitgelegd op basis van psychologie van de koude grond. Juist op dat punt heeft Ten zuiden van de hel nog veel te winnen.
Op de actie zelf valt niets aan te merken. Aan de hand van een eenvoudige, maar stabiele plot leidt Engström de lezer op meesterlijke wijze naar een climax die voor niemand goed kan aflopen. Maar natuurlijk wel voor Ludwig Licht, die dit jaar nog zijn opwachting moet maken in twee vervolgdelen. Laat maar komen. Ludwig Licht smaakt naar meer.
Reageer op deze recensie