Hebban recensie
Gevechtsmachine
Twintig jaar geleden was Nick Stone betrokken bij een oorlogshandeling in Congo, wat destijds nog Zaïre heette. Nick was daarbij niet in staat om een jongen in veiligheid te brengen en daarvan heeft hij tegenwoordig nog steeds last van zijn geweten.
Nick heeft een vriendin, Silky, die bij een liefdadigheidsinstantie werkt en uitgezonden wordt naar Congo. Nick besluit haar op te zoeken omdat hij vermoedt dat ze in levensgevaar kan komen. Eenmaal in Congo aangekomen krijgt hij hulp van wat oude legervrienden én van de jongen die hij destijds niet kon redden maar die het wel overleefd heeft.
Als voormalig lid van de SAS weet Andy McNab waar hij het over heeft als hij gevechtsstrategieën en handelingen beschrijft. Dat is dan ook het enige goede wat ik over het boek kan zeggen. Nick Stone is een gevechtsmachine met de mentaliteit van een Neanderthaler die alleen primair kan reageren op de wereld om hem heen. Het enige sprankje menselijkheid dat bij hem te bespeuren valt, komt wanneer er sprake is van kindsoldaten. Dan komt opeens de vraag boven water of kinderen wel blootgesteld mogen worden aan oorlog en gedwongen worden om zelf anderen te doden.
Dat deze ethische kwestie niet geloofwaardig neergezet wordt, komt door het gemak waarmee de volwassen personages elkaar neermaaien zonder dat daar een vraag bij wordt gesteld.
De vele gevechtssituaties in dit boek zijn realistisch beschreven. Een aanrader voor degenen die daarnaar op zoek zijn. Degenen die graag meer inlevingsvermogen en menselijk contact willen zien, kunnen dit maar beter overslaan.
Nick heeft een vriendin, Silky, die bij een liefdadigheidsinstantie werkt en uitgezonden wordt naar Congo. Nick besluit haar op te zoeken omdat hij vermoedt dat ze in levensgevaar kan komen. Eenmaal in Congo aangekomen krijgt hij hulp van wat oude legervrienden én van de jongen die hij destijds niet kon redden maar die het wel overleefd heeft.
Als voormalig lid van de SAS weet Andy McNab waar hij het over heeft als hij gevechtsstrategieën en handelingen beschrijft. Dat is dan ook het enige goede wat ik over het boek kan zeggen. Nick Stone is een gevechtsmachine met de mentaliteit van een Neanderthaler die alleen primair kan reageren op de wereld om hem heen. Het enige sprankje menselijkheid dat bij hem te bespeuren valt, komt wanneer er sprake is van kindsoldaten. Dan komt opeens de vraag boven water of kinderen wel blootgesteld mogen worden aan oorlog en gedwongen worden om zelf anderen te doden.
Dat deze ethische kwestie niet geloofwaardig neergezet wordt, komt door het gemak waarmee de volwassen personages elkaar neermaaien zonder dat daar een vraag bij wordt gesteld.
De vele gevechtssituaties in dit boek zijn realistisch beschreven. Een aanrader voor degenen die daarnaar op zoek zijn. Degenen die graag meer inlevingsvermogen en menselijk contact willen zien, kunnen dit maar beter overslaan.
1
Reageer op deze recensie