Gedenkwaardige personages
Elf januari is een bijzondere dag. Na veertig dagen duisternis keert het daglicht terug in Lapland. Eerst is dat maar voor een halfuur, maar daarna zullen de dagen snel gaan lengen. En daarmee komen ook de misdaden aan het licht. Uit een museum is een trommel gestolen die de Sami toebehoorde, de oorspronkelijke bewoners van Lapland. Een dag later wordt een rendierhouder vermoord en met afgesneden oren gevonden.
Klemert maakt samen met de jonge Nina deel uit van de rendierpolitie. Vanwege een ophanden zijnde VN-conferentie is er haast geboden bij het oplossen van de diefstal en de moord. Vandaar dat Klemert en Nina gedwongen worden om met de politie samen te werken, die hun inbreng met argwaan bekijkt.
Als Fransman die al twintig jaar in Scandinavië woont, weet Olivier Truc hoe hij het leven in de noordse landen moet schetsen voor buitenlanders. De Sami worden neergezet als een volksstam die nog steeds standhoudt, ondanks de invloeden van de naburige landen. Het houden van rendieren is een belangrijke bron van inkomsten voor hen. Sommige Sami geven toe aan de moderne samenleving en gebruiken hulpmiddelen als sneeuwscooters om hun kudde bijeen te houden. Anderen zweren bij de oude gewoontes en blijven dit op hun ski’s doen.
Olivier Truc hanteert gedenkwaardige personages om zijn verhaal te vertellen. Neem bijvoorbeeld de oude Berit die als huishoudster voor de opportunist Olsen werkt en daardoor meer van de misdaden weet, maar die alles zwijgzaam en gelaten over zich heen laat komen. Of neem de Franse geoloog Racagnal die nietsontziend op zoek is naar Lapse gebieden om te exploiteren en tussendoor niet van de jonge meisjes af kan blijven.
Het is vooral het inkijkje in de onbekende Sami-cultuur en de clash met de omringende landen die het lezen van Veertig dagen zonder schaduw de moeite waard maakt. Truc neemt er de tijd voor om deze achtergrond te beschrijven, waardoor het thrillerelement een tweede plaats krijgt. Ondanks de diefstal en de moord aan het begin van het boek, komt de spanning pas laat op gang.
Olivier Truc geeft veel aanwijzingen en feiten prijs, zodat de afloop van het boek voor de lezer niet echt een verrassing hoeft te zijn. Toch heeft Truc naar het einde toe nog enkele verrassingen in petto. De gebeurtenissen in het laatste deel zijn wellicht iets te strak gearrangeerd, maar ze zorgen wel voor een prachtig besluit dat geheel in de traditie van de Sami is.
Reageer op deze recensie