Vingeroefening van Crichton

Peter Ross heeft het goed voor elkaar. Hij combineert een congres voor radiologen in Barcelona met een strandvakantie in Spanje. De stranden liggen vol met mooie vrouwen, dus hij heeft het voor het uitkiezen. De mooie droom verandert al snel in een nachtmerrie. Gangsters plukken hem van de straat en eisen dat hij als Amerikaan autopsie pleegt op een broer van hen die vermoord is in Spanje. Al vrij snel daarna leggen anderen dezelfde druk op Ross om te voorkomen dat hij die autopsie uitvoert. Voor Ross volgt er een razendsnel avontuur waarin hij amper tijd heeft om adem te halen.

Michael Crichton is wereldberoemd geworden met thrillers als Jurassic Park en Disclosure (Onthulling) die ook verfilmd zijn. Tijdens zijn studiejaren was Crichton al als auteur actief. Toen schreef hij onder de pseudoniemen John Lange en Jeffrey Hudson. De boeken van John Lange verschijnen nu voor het eerst in vertaling.
Crichton wilde destijds met zijn John Lange-boeken de competitie aangaan met de films aan boord van een vliegtuig. De John Lange-boeken waren ook in anderhalf uur te lezen en boden volgens Crichton meer amusement dan een Doris Day-film.

Dunne boeken die de nadruk leggen op de snelheid van het avontuur; dat moet wel ten koste gaan van de kwaliteit. Dat geldt ook voor Zero Cool. Crichton laat de gebeurtenissen erg snel op elkaar volgen, waardoor de lezer amper tijd heeft om stil te staan bij wat er gebeurt. Op die manier vallen de zwakke plekken in de plot niet zo op. Hoe geloofwaardig is het bijvoorbeeld dat een Amerikaanse patholoog zich bij een Spaans ziekenhuis meldt, en dat hij zonder enige vraag of identificatieplicht een lijk toegeschoven krijgt om autopsie op te plegen?

Zero Cool  is bovenal een vingeroefening van Michael Crichton. Het boek laat zien dat hij het al in zich had om een verhaal te vertellen. Zijn talent had echter wel bijschaving nodig op gebieden zoals de plot en het neerzetten van karakters. Zijn latere werk onder eigen naam laat zien dat hij gelukkig heeft bijgeleerd. De vaak laconieke dialogen en de niet overtuigende plot in Zero Cool maken het boek uitermate geschikt om aan het strand te lezen of, zoals Crichton dat liever zag, aan boord van het vliegtuig. Zonder nadenken de tijd doden. Voor de betere thrillers kan men beter het latere werk van Crichton pakken.