Lezersrecensie
Familie en ideaalbeelden
Het boek De Schönwalds heb ik gelezen voor de leesclub van Hebban. Philipp Oehmke is schrijver van deze dikke pil. Chiara Tissen heeft een klus gehad aan de vertaling, het boek bedraagt maar liefst 557 pagina’s. Oehmke werkt als journalist voor Der Spiegel in Berlijn en heeft een aantal jaar gestudeerd en gewerkt in New York. Zijn ervaringen komen terug in het boek, Oehmke geeft levendige beschrijvingen van beide steden. De omslag van het boek nodigt al gelijk uit tot nieuwsgierigheid. De mooi vormgegeven kaft laat het echtpaar Schönwald zien op de opening van de queer-boekhandel van hun dochter Karolin.
Het verhaal gaat over het gezin Schönwald; Hans-Harold, zijn vrouw Ruth en hun drie kinderen Chris, Karolin en Bennie. Het verhaal start bij de opening van de boekhandel van Karolin. Alle familieleden zijn aanwezig en door een opstootje van demonstraten, lijken de familieleden gedwongen te worden om over bepaalde zaken te praten die tot dan toe onbesproken zijn. De schrijver gebruikt wisselend perspectief waardoor je het verhaal vanuit de verschillende personages beleeft. Door flashbacks van de hoofdpersonen te beschrijven, krijg je als lezer veel inzicht in hoe zij verschillende gebeurtenissen beleven en krijg je als lezer ook meer sympathie voor de hoofdrolspelers, zeker Chris verdient meer en meer krediet, hoe verder je in het boek komt. De familieleden verzwijgen elementaire zaken voor elkaar, om toch maar te voldoen aan het ideaalbeeld waarvan ze denken dat de ander dit van hem of haar heeft. Laten zien wie je echt bent, lijkt hier de les van de schrijver.
Het boek leest meestal vlot, toch zijn er flinke stukken die wat lastiger zijn om te lezen. Er zitten enkele moeilijke woorden en/of termen in, bepaalde woorden even opzoeken dus… Zeer interessant zijn de beschrijven van het Trumpisme (MAGA-wereld) waar zoon Chris zich in bevindt. Dit is natuurlijk persoonlijk, maar zeker actueel en het geeft een inkijkje in het Amerika van vandaag. Enigszins onaf is de verhaallijn van de queer-boekhandel, dit was echter niet storend. Ruth blijft tot het einde van het boek enigszins een raadsel, wie weet dat een vervolgverhaal hier meer duidelijkheid gaat bieden. Wie gaat voor een klassiek boek met plot en een ‘eind goed, al goed-einde’, vindt dat in De Schönwalds niet helemaal. Toch blijft Oehmke boeien met zijn inkijkjes in de denkwijzen van de familie en blijven sommige puzzelstukjes een raadsel. Dit maakt dat je als lezer zelf aan het denken wordt gezet en nieuwsgierig wordt of Oehmke een vervolg gaat schrijven, want boeiend is het boek zeker.
Drie sterren voor deze dikke pil.
Het verhaal gaat over het gezin Schönwald; Hans-Harold, zijn vrouw Ruth en hun drie kinderen Chris, Karolin en Bennie. Het verhaal start bij de opening van de boekhandel van Karolin. Alle familieleden zijn aanwezig en door een opstootje van demonstraten, lijken de familieleden gedwongen te worden om over bepaalde zaken te praten die tot dan toe onbesproken zijn. De schrijver gebruikt wisselend perspectief waardoor je het verhaal vanuit de verschillende personages beleeft. Door flashbacks van de hoofdpersonen te beschrijven, krijg je als lezer veel inzicht in hoe zij verschillende gebeurtenissen beleven en krijg je als lezer ook meer sympathie voor de hoofdrolspelers, zeker Chris verdient meer en meer krediet, hoe verder je in het boek komt. De familieleden verzwijgen elementaire zaken voor elkaar, om toch maar te voldoen aan het ideaalbeeld waarvan ze denken dat de ander dit van hem of haar heeft. Laten zien wie je echt bent, lijkt hier de les van de schrijver.
Het boek leest meestal vlot, toch zijn er flinke stukken die wat lastiger zijn om te lezen. Er zitten enkele moeilijke woorden en/of termen in, bepaalde woorden even opzoeken dus… Zeer interessant zijn de beschrijven van het Trumpisme (MAGA-wereld) waar zoon Chris zich in bevindt. Dit is natuurlijk persoonlijk, maar zeker actueel en het geeft een inkijkje in het Amerika van vandaag. Enigszins onaf is de verhaallijn van de queer-boekhandel, dit was echter niet storend. Ruth blijft tot het einde van het boek enigszins een raadsel, wie weet dat een vervolgverhaal hier meer duidelijkheid gaat bieden. Wie gaat voor een klassiek boek met plot en een ‘eind goed, al goed-einde’, vindt dat in De Schönwalds niet helemaal. Toch blijft Oehmke boeien met zijn inkijkjes in de denkwijzen van de familie en blijven sommige puzzelstukjes een raadsel. Dit maakt dat je als lezer zelf aan het denken wordt gezet en nieuwsgierig wordt of Oehmke een vervolg gaat schrijven, want boeiend is het boek zeker.
Drie sterren voor deze dikke pil.
1
Reageer op deze recensie