Een heftig verhaal, maar doordring van hoop en kracht

Een holocaust verhaal ‘as seen on TikTok’. In 2025 kan dat allemaal. Edith Eger heeft op deze app al vele harten verovert en tranen doen vallen. Ik was dan ook al redelijk bekend met haar verhaal voor ik aan het boek begon. Maar de details die je hier leest zijn nog indrukwekkender. Wat voornamelijk opvalt is hoe hard deze tijd was. Niet alleen de oorlog en de holocaust (’hard’ is hiervoor natuurlijk een onderstatement), maar ook het dagelijks leven voor de oorlog. De leefomstandigheden waren vaak erg zwaar, maar wat mij het meeste raakte is dat Edith erg door haar zussen wordt gepest en dat het haar duidelijk gemaakt wordt dat ze eigenlijk een ongewenst kind was. Dit is een terugkerend thema uit deze tijd en wordt vaak als ‘normaal voor die tijd’ of ‘dat was toen gewoon zo’ afgebeeld. Hoewel dit vandaag de dag helaas nog steeds gebeurd, wordt dit niet meer als normaal gezien. Ik voel ontzettend mee met de kinderen die op deze manier moesten opgroeien.

Uiteraard beschrijft ze haar tijd in de concentratiekampen. Elk verhaal is uniek, maar allemaal gruwelijk en mensonterend. Na het lezen van vele verhalen kan ik er nog steeds niet met mijn hoofd bij dat dit echt gebeurd is. Het is zo belangrijk om deze verhalen levend te houden. Het verhaal dat Edith verteld gaat niet alleen in op de vreselijke omstandigheden, maar ook over de gevoelens die ze had en hoe zichzelf mentaal door deze periode heeft gesleept. Op dit laatste ligt voornamelijk de focus. Ontzettend dapper en sterk.

Wat dit boek anders maakt dan andere verhalen over de holocaust is dat het zich ook erg focust op het leven na de oorlog. Want ook deze bleek niet makkelijk. De verwachte vreugde van de bevrijding was al snel ver te zoeken en ook geeft Edith een heftige inkijk in het lichamelijk herstel. Ze beschrijft het verhaal erg levendig en met een duidelijke ondertoon van hoop en met de kracht om door te willen. Ontzettend inspirerend.