De kracht van de vrouw en de natuur

In ‘de wijsheid van de heks’ wordt de natuurreligie hekserij uitgelegd en verteld Susan Smit wat dit voor haar specifiek betekend. Wanneer we het woord ‘hekserij’ horen hebben de meeste mensen er al een beeld bij, maar klopt deze wel met de werkelijkheid? Ons beeld van hekserij is voornamelijk gevormd door sprookjesboeken, maar we kennen het ook door de heksenvervolging en -verbranding. Vraag een willekeurig persoon en zijn/haar definitie van een heks zal veelal negatief zijn. Dit boek ontkracht alle vooroordelen die je mogelijk hebt over heksen. Want ze bestaan zeker, maar waarschijnlijk niet in de vorm waarin jij denkt.

Het boek richt zich voornamelijk op de kracht van de vrouw en de natuur. Bij heksen denken we al snel aan een eng oud vrouwtje die midden in het bos de hele dag bezig is met toverdrankjes brouwen om kinderen te lokken of op een ander manier kwaad te doen. En het is niet zo gek dat we zo denken, want er zit een kern van waarheid in. Heksen zijn vaak op zichzelf en zoeken graag de rust en ruimte op in de natuur om hier weer een mee te worden. Hekserij gaat terug naar de kern en, bijvoorbeeld, de helende werking van kruiden kun je zien als magie. Er wordt daarom in het boek ook veel verwezen naar de natuurwetenschap. De verbanden tussen deze exacte leer en de heksenleer lijkt dan ook voor logische conclusies te zorgen. Echter kwamen er ook een aantal onderdelen aan bod die wel echt als magie werden aangeduid, maar waarvan ik dacht dat ze net zo goed wetenschappelijk verklaard konden worden. Die delen waren voor mij net iets te zweverig.

Het fenomeen ‘heks’ (en de angst hiervoor) kennen we vooral uit het verleden. In dit boek wordt daar ook veel naar terug verwezen, maar ook wordt uitgelegd hoe de heksenleer er in de tegenwoordige tijd uitziet. En dan blijkt er in de kern niet zoveel veranderd te zijn. Ik vond het ontzettend leuk dat in dit boek zowel historische gebeurtenissen, wetenschappelijke feiten als persoonlijke ervaringen van de schrijfster werden verteld. Soms werd het alleen wel wat langdradig. Vaak wordt er lang doorgegaan op één onderwerp, maar dan telkens in andere woorden. Het boek had naar mijn mening een stuk korter gekund en zonder een deel van de boodschap te verliezen.