Held of schurk, aan welke kant sta jij?

De Amerikaanse Marissa Meyer rondde in 2015 ‘The Lunar Chronicles' af, de serie die haar nadat alle boeken uiteindelijk vertaald waren, ook in Nederland erg geliefd maakte. Na de standalone Harteloos uit 2016 waagt zij zich met Alter Ego opnieuw aan een serie waarbij ze sprookjes inruilt voor superhelden. De enorme klus van de vertaling was ook dit keer in handen van Sandra Hessels.    

Nova Artino en Adrian Everhard zijn allebei geboren met een superkracht, maar horen niet bij hetzelfde team. Jarenlang werden mensen zoals zij opgejaagd uit angst voor hun talent. Ace Anarchy verenigde hen en leidde een opstand in de strijd om gelijke rechten. Dit resulteerde in het Anarchistische tijdperk dat twintig jaar duurde voordat de Rebellen orde op zaken stelden en definitief de macht grepen. Sindsdien wordt er gewerkt aan wederopbouw, waarbij de veiligheid van zowel mensen met als zonder talent het belangrijkste punt op de agenda is. De overgebleven Anarchisten zijn met weinig, maar zinnen wel op wraak.    

Het boek start met een proloog vóór de proloog waarin Meyer de belangrijkste bouwstenen van haar nieuwe wereld uiteenzet. Het zegt nog niet zo veel, pas veel later in het verhaal krijgt deze uitleg meer betekenis. Dan volgt de echte proloog waarin de lezer inzicht krijgt in de drijfveren van Nova. Zoals bekend neemt de auteur volop de tijd om haar wereld en personages neer te zetten en uit te diepen. Tegenover Nova aan de kant van de Anarchisten staat Adrian, Rebel in hart en nieren. Als onderdeel van een plan om de macht te heroveren infiltreert Nova bij de Rebellen en wordt toegevoegd aan het team van Adrian. Deze undercoveroperatie zet letterlijk Nova’s wereld op zijn kop. Ze ontdekt dat de scheiding tussen de Anarchisten en de Rebellen geen absolute is en dat zich onder de vijand ook mensen bevinden die het goede nastreven. Zo wordt ze gedwongen haar kijk op de wereld te nuanceren, en aangeleerde overtuigingen te heroverwegen. Door de keuze het verhaal te vertellen vanuit Nova’s perspectief kan de lezer zich goed in haar verplaatsen. De groei in het karakter van haar hoofdpersoon weet Meyer op overtuigende wijze weer te geven.    

Naast Nova en Adrian wordt de wereld van de superhelden en schurken bevolkt door veel kleurrijke personen. Dit is een struikelblok: de veelheid aan personages, die naast hun eigen naam ook een alias dragen. Tijdens het lezen zal er regelmatig teruggebladerd moeten worden naar de lijst met personages voor in het boek. Hoewel het verhaal aanleiding geeft om in clichés te vervallen – goed tegenover slecht – weet Meyer ze te vermijden dankzij de zorgvuldige toevoeging van details. Ze heeft ook maatschappelijk relevante thema’s als diversiteit en de gevolgen van gecentreerde macht in het verhaal verwerkt. Elke lezer die toch onwillekeurig dit boek wil vergelijken met de Lunar Chronicles, zal door Alter Ego moeiteloos een andere wereld binnen getrokken worden. Na een wat trage start met veel uitleg zal niemand in staat zijn het verhaal los te laten wanneer het eenmaal op stoom is gekomen. Afsluitend met een enorme cliffhanger is het lastig wachten op het tweede deel.    

Marissa Meyer laat zien dat ze echt geweldig kan schrijven, Alter Ego is een veelbelovend begin geworden van wat ongetwijfeld weer een fantastische serie zal worden.