Lezersrecensie
Een handleiding tot zelfvernietiging
Eva is een 37- jarige lerares Nederlands op een middelbare school en depressief sinds haar jarenlange relatie op de klippen is gelopen. Ze probeert haar eenzaamheid weg te drukken door al vroeg op de dag te beginnen met drinken en zoveel mogelijk mannen op te pikken. Kieskeurig is Eva niet, want van beide activiteiten kan ze zich de volgende nauwelijks nog iets herinneren. Haar baan geeft haar nog enig houvast, maar wanneer ze deze ook verliest, glijdt ze steeds verder af.
Pussy album beschrijft zes maanden in het leven van Eva aan de hand van het alcoholpromillage in haar bloed. Hoe hoger het promillage, hoe verwarder en chaotischer haar leven er uit gaat zien. Niets lijkt haar nog te kunnen redden en het is maar de vraag of ze dat ook eigenlijk wel wil. Alles draait om hem, Hij aan wie ze mag pas denken op haar sterfbed. En met haar levenswijze lijkt dit snel dichterbij te komen.
Er is al veel gezegd en geschreven over dit boek. Waarom lees je een boek? Toch onder andere om geraakt te worden en iets te voelen bij het verhaal dat je leest. En dit hoeft niet altijd alleen maar positief te zijn. Eva is inderdaad meestal een vreselijk mens, ze lijkt erg oppervlakkig met haar verstopte flessen wodka en haar internetseks. Tegelijkertijd is ze ook intelligent, eigenwijs en baanbrekend. Soms roept ze bewondering op, maar vaak ook irritatie en walging. Belangrijk is dat Eva in staat is heel veel verschillende gevoelens op te roepen bij de lezer. Als hoofdpersoon is ze niet erg diep uitgewerkt, maar aangezien haar verhaal ook erg in het hier en nu is, past dat ook eigenlijk wel. Hetzelfde geldt voor de verhaallijn, er gebeurt constant hetzelfde. Eva staat op, begint met drinken, probeert haar werk te doen, pikt een man op en drinkt verder totdat ze de volgende dag wakker wordt en dan begint de hele riedel weer opnieuw. En elke ochtend vraagt ze zich weer af hoe het toch kan dat ze weer een dag heeft overleefd.
De schrijfstijl is een geval apart. Van grof en op het randje tot poëtisch en intiem, elk woord in dit boek provoceert. De stijl houdt ook gelijke tred met de toestand van Eva, naarmate ze steeds meer wegzakt in haar dronkenschap worden de zinnen chaotisch en onvoltooid. Nog nooit eerder las ik een boek als dit, ik heb echt genoten van de taalcreativiteit van de auteur. Associaties, alliteraties, verbasteringen en totaal nieuw verzonnen woorden, het zit er allemaal in. Ik vond Pussy album geen geweldig boek, maar wel totaal anders dan wat ik ooit heb gelezen. Confronterend en uitdagend vanaf de cover, via de aanhef tot aan de laatste bladzijde.
Pussy album beschrijft zes maanden in het leven van Eva aan de hand van het alcoholpromillage in haar bloed. Hoe hoger het promillage, hoe verwarder en chaotischer haar leven er uit gaat zien. Niets lijkt haar nog te kunnen redden en het is maar de vraag of ze dat ook eigenlijk wel wil. Alles draait om hem, Hij aan wie ze mag pas denken op haar sterfbed. En met haar levenswijze lijkt dit snel dichterbij te komen.
Er is al veel gezegd en geschreven over dit boek. Waarom lees je een boek? Toch onder andere om geraakt te worden en iets te voelen bij het verhaal dat je leest. En dit hoeft niet altijd alleen maar positief te zijn. Eva is inderdaad meestal een vreselijk mens, ze lijkt erg oppervlakkig met haar verstopte flessen wodka en haar internetseks. Tegelijkertijd is ze ook intelligent, eigenwijs en baanbrekend. Soms roept ze bewondering op, maar vaak ook irritatie en walging. Belangrijk is dat Eva in staat is heel veel verschillende gevoelens op te roepen bij de lezer. Als hoofdpersoon is ze niet erg diep uitgewerkt, maar aangezien haar verhaal ook erg in het hier en nu is, past dat ook eigenlijk wel. Hetzelfde geldt voor de verhaallijn, er gebeurt constant hetzelfde. Eva staat op, begint met drinken, probeert haar werk te doen, pikt een man op en drinkt verder totdat ze de volgende dag wakker wordt en dan begint de hele riedel weer opnieuw. En elke ochtend vraagt ze zich weer af hoe het toch kan dat ze weer een dag heeft overleefd.
De schrijfstijl is een geval apart. Van grof en op het randje tot poëtisch en intiem, elk woord in dit boek provoceert. De stijl houdt ook gelijke tred met de toestand van Eva, naarmate ze steeds meer wegzakt in haar dronkenschap worden de zinnen chaotisch en onvoltooid. Nog nooit eerder las ik een boek als dit, ik heb echt genoten van de taalcreativiteit van de auteur. Associaties, alliteraties, verbasteringen en totaal nieuw verzonnen woorden, het zit er allemaal in. Ik vond Pussy album geen geweldig boek, maar wel totaal anders dan wat ik ooit heb gelezen. Confronterend en uitdagend vanaf de cover, via de aanhef tot aan de laatste bladzijde.
1
Reageer op deze recensie