Epische fantasy van eigen bodem

Robin Rozendal is het pseudoniem van Riske de Vries, zij is filmmaker en fotograaf en werkt met bedrijven en organisaties die een verhaal te vertellen hebben. Haar pseudoniem gebruikt ze voor haar schrijfwerk en illustraties. Van jongs af aan houdt ze al van beeld, verhalen, fantasy en magie waardoor nu alles samen lijkt te komen. In 2022 verscheen haar verhaal De huilende stad in de bundel Werelden ontwaken, een verhaal dat zich afspeelt in de wereld van de Levende steden waarvan Verloren Aluria het eerste boek is. Een ambitieus project, want het is de bedoeling dat er nog negen delen gaan volgen, ongeveer een boek per jaar.

Met Verloren Aluria start de serie direct groots, het boek bevat maar liefst 560 pagina’s. De auteur heeft het boek voorzien van een prachtige cover, een gedetailleerde wereldkaart, paginagrote illustraties en verklarende woordenlijsten achterin.

‘Erimaer is de echte wereld, de eerste wereld, waar het leven is begonnen, de wereld van de Aluria. De Aarde, mooie Aarde, is slechts een kopie.’

Aluria zijn duizenden jaar oude levende steden op Erimaer, een wereld naast onze Aarde. Eens was het er welvarend met gelukkige steden en mensen die met elkaar samenwerkten. Door de grote oorlog is daar een einde aan gekomen toen de Tshaer de macht greep met behulp van zijn leger Grijzen. Sindsdien heerst er een totalitair regime met de oudste levende stad Zagrabe als middelpunt. Op Aarde ontdekken de jonge Enna Vere en Thomas Doorn een doorgang naar deze parallelle wereld. De toekomst van Erimaer en zelfs van de Aarde lijkt in hun handen te liggen, maar hoe hun families precies verbonden zijn met deze lotsbestemming is voor beide nog verre van duidelijk.

Verloren Aluria is de start van een epische fantasy serie. Via meerdere verhaal- en tijdlijnen leeft de lezer mee met Enna en Thomas in het Amsterdam van 2023 en met Yaru en Marthis op Erimaer in het jaar 5695. Allen hebben op de een of andere manier een queeste af te leggen, waarbij de uiteindelijke uitkomst het redden van beide werelden zal zijn. Door de vele verschillende personages en tijdlijnen is het belangrijk het hoofd er goed bij te houden, maar het is niet zo dat dit boek niet geschikt is voor degenen die niet dagelijks dit soort verghalen lezen. De hoofdpersonages worden zo goed uitgewerkt dat het geen probleem is ze uit elkaar te houden, waardoor het geheel gemakkelijk leest. Het helpt ook dat de belevenissen op Erimaer en de Aarde zich regelmatig afwisselen, waardoor de wereld dan opeens weer bekend aanvoelt.

De echte hoofrolspelers zijn natuurlijk de Aluria, die allemaal een eigen karakter bezitten. Onder de dictatuur van de Tshaer zijn de levende steden achteruitgegaan; ze zijn het contact met hun inwoners verloren waardoor ze zich eenzaam en depressief zijn gaan voelen. Dit heeft op zijn beurt het psychisch welzijn van de steden aangetast waardoor ze last hebben van stemmingswisselingen, angstaanvallen en woede-uitbarstingen. Hoe origineel is dit, om steden een eigen stem te geven!

Na ruim 500 pagina’s gevuld met verschillende werelden, personages, steden, actie en ontzettend veel interessante en boeiende verhaalelementen, komt het aan het slot toch mooi bij elkaar. Met een soort van verrassing of zelfs plotttwist eindigt dit eerste deel waarbij ik in ieder geval, achterbleef met het gevoel dat ik daar nog niet helemaal klaar voor was. Het liefst had ik meteen door willen lezen in het vervolg, maar dat zal toch moeten wachten tot volgend jaar.

Robin Rozendal heeft met Verloren Aluria, een geweldig debuut afgeleverd met nog zoveel aanknopingspunten om de andere delen mee te vullen. Boeiend van begin tot einde en heerlijk geschreven.