Indrukwekkend

Wanneer de 26-jarige Emile het verdict jong- alzheimer krijgt, neemt hij een drastische beslissing. Hij wil zijn familie zijn aftakeling kost wat kost besparen en besluit weg te vluchten om van de laatste momenten van zijn leven de moeite waard te maken. Stiekem koopt hij een camper en plaats een advertentie op het internet voor een reisgezel. Totaal onverwacht krijgt hij een reactie van een jonge vrouw, Joanne. Al snel gaan ze samen op weg. Een prachtige, warme weg naar het onoverkomelijke einde.

Dit boek. Dit verhaal. Dit leven.

Het verhaal van Emile en Joanne wordt op verschillende manieren gebracht. Door middel van dagboekfragmenten, herinneringen en brieven krijg je elk gevoel, elke gedachte en elke hindernis glashelder mee. Bij Al het blauw van de hemel moet je echt niet veel geduld hebben om meegesleept te worden, want vanaf het prille begin zit je helemaal in het verhaal.

Mélissa Da Costas beeldende schrijfwijze, korte duidelijke zinnen en tal van prachtige citaten geven het verhaal een prachtige, betekenisvolle inhoud. Zoveel gevoelens om te voelen. Hartverwarmend en tegelijkertijd zo breekbaar, aangrijpend, pijnlijk, grappig, warm,…emoties rollen over elkaar heen tot alleen onmacht en verlies overblijft.

Hoewel het einde voorspelbaar is, weet Mélissa Da Costa het zo bruusk, hard en overdonderend te brengen. Even slikken, even stilte. Wat moet ik nu met al deze gevoelens?

Al het blauw van de hemel is een prachtig, eerlijk verhaal over hoe gebroken zielen helen onder de blauwtinten van de hemel. Over blindelings vertrouwen, vriendschap, onvoorwaardelijke liefde, beloftes, geloof, aanvaarding, stand houden en doorgaan. En bovenal een verhaal over leven.