De weg naar huis

De avond voordat Jolene – die helikopterpiloot is bij het Amerikaanse leger- het bericht krijgt voor een jaar uitgezonden te worden naar Irak, gooit haar echtgenoot Michael haar naar het hoofd dat hij niet meer van haar houdt. De dagen voor haar vertrek zijn allerminst ongemakkelijk te noemen. Haar dochters gaan ieder op hun manier om met het vertrek van hun moeder, wat tot tegenstrijdige gevoelens bij Jolene leidt. Ze vindt geen begrip bij Michael en vertrek met een onbehaaglijk gevoel naar Irak.

Michael moet het vanaf dan een jaar zonder zijn vrouw zien te redden. Naast zijn job als advocaat is hij ook ineens een fulltime vader geworden. Schipperend met de middelen die hij heeft probeert hij een evenwicht te vinden tussen zijn job, het vaderschap en zijn al dan niet verdwenen gevoelens voor Jolene. Maar het is een nieuwe cliënt in een moordzaak die Michael lijkt wakker te schudden uit een jarenlange slaap.


We krijgen het verhaal van De weg naar huis te lezen vanuit het perspectief van Jolene en Michael. Afwisselend krijg je zicht op hoe zij bepaalde situaties beleefden, op welke manier ze ermee omgingen, hoe ver ze soms van elkaar liggen maar ook hoe gelijkaardig ze soms zijn.

Beide personages zijn gedetailleerd uitgediept en wisten allebei door te dringen tot in mijn hart. Ze zijn levendig en realistisch voorgesteld en hebben elk hun fouten.

Kristin Hannah wist met De weg naar huis wederom een levensecht verhaal neer te schrijven. Ze werpt een eerlijk licht op de oorlog in Irak. Hoe de Amerikaanse soldaten vechten om te overleven. Door het ganse verhaal maakt ze héél duidelijk dat er nog werk aan de winkel is wat betreft begeleiding na een missie. Want oorlog blijft hoe dan ook een oneerlijk gevecht dat bij thuiskomst ook niet stopt.

Ik werd aangegrepen, meegesleept en enkele keren tot tranen toe geroerd. De weg naar huis was erg moeilijk weg te leggen, en bleef tussendoor vaak in mijn gedachten hangen.

De weg naar huis is een verhaal over het gevoel hebben niet gehoord te worden, verlies, onmacht en spijt. Een verhaal met een grote lading diepgang, een pracht van een verhaallijn en een briljante schrijvershand. Genoten met de grote G.