Lezersrecensie
Dochter van de libelle
1953, Kentucky
Als dochter van de libelle weet Honey als geen ander wat de gevolgen zijn voor degene die 'anders' zijn dan de wet hun voorschrijft. Haar ouders worden vervolgt voor rassenvermenging, een wet die ze met hun huwelijk als 'blauwe' vrouw en 'witte' man verbroken hebben. Als haar ouders in de gevangenis belanden kan Honey maar ternauwernood ontsnappen. Ze vlucht met hun geliefde ezel Junia naar Troublesome waar de dreiging om in het heropvoedinggesticht te belanden haar constant boven het hoofd hangt.
Maar Honey laat zich niet afschrikken door mannen die denken dat ze de wereld in handen hebben. Ze treed in de voetsporen van haar moeder en wordt boekbezorgster in de bergen die ze zo goed kent. Maar er zijn er velen die haar liever kwijt dan rijk zijn…
Richardsons vorige boek De laatste libelle was mijn nummer één van gelezen boeken van 2024. De lat voor dit vervolg lag dus ook niet zomaar een beetje hoog, maar mijlenver de lucht in. En ja, moeiteloos loste ze ook nu mijn verwachtingen meer dan in.
Wat een mooi, vol en puur verhaal schreef Richardson weer neer. Met Dochter van de libelle bouwt ze netjes verder op het vorige deel. Eens begonnen met lezen, kon ik het boek niet meer wegleggen. Ik was onmiddellijk verzeild geraakt in de trieste, harde wereld van Honey. Een wereld vol discriminatie, slechte mannen en onderdrukte vrouwen. Een wereld waarin Honey vecht om ergens een verschil te kunnen maken. Een strijd met woorden, verhalen, boeken. Een strijd met veel verlies en pijn. Op subtiele manier verweefde Richardson tal van historische feitjes doorheen het verhaal waardoor het verhaal nog krachtiger en echter werd.
Dochter van de libelle is zoveel meer dan ik kan opnoemen. Het is een liefdevol, ontroerend en puur verhaal over sterke vrouwen, strijden voor gelijke rechten en de moed te vinden om steeds te blijven vechten om te overleven. Een verhaal vol schoonheid, angst en pijn. Maar bovenal een verhaal over de kracht die boeken in zich dragen en hoe inspirerende woorden zich verder kunnen zaaien tot een storm van rechtvaardigheid.
Als dochter van de libelle weet Honey als geen ander wat de gevolgen zijn voor degene die 'anders' zijn dan de wet hun voorschrijft. Haar ouders worden vervolgt voor rassenvermenging, een wet die ze met hun huwelijk als 'blauwe' vrouw en 'witte' man verbroken hebben. Als haar ouders in de gevangenis belanden kan Honey maar ternauwernood ontsnappen. Ze vlucht met hun geliefde ezel Junia naar Troublesome waar de dreiging om in het heropvoedinggesticht te belanden haar constant boven het hoofd hangt.
Maar Honey laat zich niet afschrikken door mannen die denken dat ze de wereld in handen hebben. Ze treed in de voetsporen van haar moeder en wordt boekbezorgster in de bergen die ze zo goed kent. Maar er zijn er velen die haar liever kwijt dan rijk zijn…
Richardsons vorige boek De laatste libelle was mijn nummer één van gelezen boeken van 2024. De lat voor dit vervolg lag dus ook niet zomaar een beetje hoog, maar mijlenver de lucht in. En ja, moeiteloos loste ze ook nu mijn verwachtingen meer dan in.
Wat een mooi, vol en puur verhaal schreef Richardson weer neer. Met Dochter van de libelle bouwt ze netjes verder op het vorige deel. Eens begonnen met lezen, kon ik het boek niet meer wegleggen. Ik was onmiddellijk verzeild geraakt in de trieste, harde wereld van Honey. Een wereld vol discriminatie, slechte mannen en onderdrukte vrouwen. Een wereld waarin Honey vecht om ergens een verschil te kunnen maken. Een strijd met woorden, verhalen, boeken. Een strijd met veel verlies en pijn. Op subtiele manier verweefde Richardson tal van historische feitjes doorheen het verhaal waardoor het verhaal nog krachtiger en echter werd.
Dochter van de libelle is zoveel meer dan ik kan opnoemen. Het is een liefdevol, ontroerend en puur verhaal over sterke vrouwen, strijden voor gelijke rechten en de moed te vinden om steeds te blijven vechten om te overleven. Een verhaal vol schoonheid, angst en pijn. Maar bovenal een verhaal over de kracht die boeken in zich dragen en hoe inspirerende woorden zich verder kunnen zaaien tot een storm van rechtvaardigheid.
1
Reageer op deze recensie
