Een jaar zonder haar

Valentina woont in het mooie Milaan, waar ze huwelijken organiseert aan het Comomeer. Maar wanneer haar beste vriendin Azurra onverwacht overlijdt, lijkt ze ook een deeltje van Valentina mee haar dood in te nemen. Als Azurra's man ook nog eens besluit om samen met zijn dochtertje Bianca naar Sicilië te verhuizen, voelt Valentina zich eenzamer dan ooit. Ze mist haar metekindje Bianca, maar bovenal mist ze Azurra. Wanhopig om een uitlaatklep voor haar verdriet te vinden, besluit ze het verhaal van hun vriendschap te vereeuwigen in e-mails naar de kleine Bianca. Maar de show van het leven gaat onvermijdelijk door. Er zijn huwelijken die gesloten moeten worden en liefde die gevierd moet worden, ook al bloed Valentina's hart binnenin.

Een jaar zonder haar is een mooie ode aan een beste vriendin. Een verhaal dat een blik geeft op het rouwproces van Valentina. Ondanks het thema toch best zwaar is, wist Serena Giuliano het toch vlot, luchtig en levendig te brengen. Ik werd allesbehalve verdrietig van Een jaar zonder haar, maar voelde me eerder heerlijk warm worden vanbinnen. Een jaar zonder haar bevat zoveel liefde. Een liefdevolle, allesomvattende vriendschap tussen twee vrouwen.

Ik voelde duidelijk de worsteling die Valentina met zichzelf moest doorstaan. Waar ze enerzijds wilde rouwen om haar vriendin, moest ze anderzijds lachen en vrolijk zijn voor het vieren van een nieuw huwelijk.

Een jaar zonder haar is een mooi, vlot en liefdevol verhaal over verlies, angst om te vergeten en bovenal over het terugblikken op de allermooiste herinneringen.