Lezersrecensie
Emily Wildes Encyclopedie der Feeën
Professor Emily Wildes wijdt haar leven aan het schrijven van een uniek encyclopedie over verschillende soorten feeën, hun gewoontes, hun gedragingen…dit alles vanuit eigen ervaringen. Geen wonder dat sociaal contact Emily niet zo ligt, ze geeft de voorkeur aan praatjes met haar hond Shadow, lezen in haar boeken en het gezelschap van de feeën.
Deze keer komt ze terecht in Hrafnsvik, waar ze op zoek is naar een bepaalde soort fee. Maar wanneer haar rivaal Bambleby opduikt, lijkt al haar werk in rook op te gaan. Toch stuit ze op een angstvallig verborgen geheim van de plaatselijke feeën, maar ook Bambleby draagt geheimen met zich mee…
In Emily Wildes Encyclopedie der feeën leef je mee met Emily, in dagboekvorm, maar ook door weetjes die ze noteerde in haar encyclopedie.
Stel je je bij feeën schattige Tinkerbelfiguren voor? Dan heb je het mis, want deze feeën zijn geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken en zijn allesbehalve aangenaam om te zien. Denk aan kleine, griezelige, hebberige monstertjes.
Het verhaal wist mij jammer genoeg niet de hele tijd geboeid te houden, de verhaallijn was voor mij soms niet altijd helemaal duidelijk waardoor ik wat verloren liep in het verhaal.
De voetnoten, die vooral een theoretische meerwaarde hebben, voegde voor mij niets toe aan het verhaal, halverwege ben ik dan ook gestopt met ze te lezen.
Ondanks Emily een aangenaam en uniek personage is, liep ik er niet bepaald warm voor. Poe daarentegen, de lieve fee uit het bos, wist mij wel te verwarmen.
Ondanks enkele minpuntjes wist Emily Wildes Encyclopedie der feeën mij toch te triggeren, en mij heel erg benieuwd te maken naar het tweede deel. Ik kan niet precies zeggen waar en waarom, maar ergens heeft het verhaal mij toch weten te raken.
Emily Wildes Encyclopedie der feeën is een vlot verhaal, doorspekt met magie, een spannende queeste en een tikkeltje liefde.
Deze keer komt ze terecht in Hrafnsvik, waar ze op zoek is naar een bepaalde soort fee. Maar wanneer haar rivaal Bambleby opduikt, lijkt al haar werk in rook op te gaan. Toch stuit ze op een angstvallig verborgen geheim van de plaatselijke feeën, maar ook Bambleby draagt geheimen met zich mee…
In Emily Wildes Encyclopedie der feeën leef je mee met Emily, in dagboekvorm, maar ook door weetjes die ze noteerde in haar encyclopedie.
Stel je je bij feeën schattige Tinkerbelfiguren voor? Dan heb je het mis, want deze feeën zijn geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken en zijn allesbehalve aangenaam om te zien. Denk aan kleine, griezelige, hebberige monstertjes.
Het verhaal wist mij jammer genoeg niet de hele tijd geboeid te houden, de verhaallijn was voor mij soms niet altijd helemaal duidelijk waardoor ik wat verloren liep in het verhaal.
De voetnoten, die vooral een theoretische meerwaarde hebben, voegde voor mij niets toe aan het verhaal, halverwege ben ik dan ook gestopt met ze te lezen.
Ondanks Emily een aangenaam en uniek personage is, liep ik er niet bepaald warm voor. Poe daarentegen, de lieve fee uit het bos, wist mij wel te verwarmen.
Ondanks enkele minpuntjes wist Emily Wildes Encyclopedie der feeën mij toch te triggeren, en mij heel erg benieuwd te maken naar het tweede deel. Ik kan niet precies zeggen waar en waarom, maar ergens heeft het verhaal mij toch weten te raken.
Emily Wildes Encyclopedie der feeën is een vlot verhaal, doorspekt met magie, een spannende queeste en een tikkeltje liefde.
1
Reageer op deze recensie