Lampje

Lampje woont samen met haar vader in de grijze vuurtoren. Haar vader is kreupel, daardoor is het aan Lampje om elke avond de 61 treden omhoog te klimmen om het licht aan te steken. Maar wanneer op een stormachtige avond de lucifers op zijn en Lampje het licht niet kan aansteken gaat alles mis. Een opeenvolging van gebeurtenissen zorgen ervoor dat Lampje verzeild raakt in het Zwarte Huis. Zonder vader. Zonder zee. Alleen maar Lampje en haar eigen gedachten.

Lampje stond al enkele jaren te verstoffen in mijn kast. Nu ik het gelezen heb, stap ik niet waarom ik daar zolang mee gewacht heb. Wat een prachtverhaal.

Ik luisterde het verhaal van Lampje. Lampje werd ingesproken door de aangename stem van Annet Schaap zelf, wat een absolute meerwaarde geeft aan het verhaal.

Annet Schaap neemt je moeiteloos mee in het leven en het hoofd van Lampje. Het lijkt mij onmogelijk om je niet te laten meeslepen door het verhaal. Je ademt mee met Lampje, je leeft mee met Lampje, je treurt samen met Lampje. Elke emotie (en dat zijn er veel!) van dat goedaardige, lieve kind straalde rechtstreeks tot in mijn ziel.

Lampje is een verhaal dat ik steeds verder wilde luisteren, me meer en meer in wilde verdiepen. Het verhaal wist zich beetje bij beetje te nestelen in mijn hoofd en in mijn hart.

Lampje is een prachtig verhaal dat me wist te raken en mee te nemen van begin tot einde. Een must read voor alle leeftijden. Over hoe dapper zijn en de moed bij elkaar rapen wanneer alles eindeloos verloren lijkt te zijn. Om te durven zijn waarin je geloofd.