Lang leve het kwaad

Wanneer de jonge Rae in het ziekenhuis op sterven ligt, komt in haar gedachten een bijzondere vrouw op bezoek met een boodschap:

'Lukt het je om de Bloem te pakken te krijgen, dan ben je genezen als je je ogen weer opendoet. Zo niet, dan word je niet meer wakker.'

Rae gaat de uitdaging aan en wordt plotsklaps gekatapulteerd naar één van haar lievelingsboeken. Maar deze keer is het anders. Rae maakt namelijk deel uit van het verhaal. En niet als held, maar als slechterik.

Als het personage Rahela staat Rae voor tal van bloedstollende opdrachten en een levensgevaarlijke queeste. Zal het haar lukken om de bloem te plukken voordat haar laatste adem uitgeblazen is?

Lang leve het kwaad is goed op weg om een hype te worden. Zeg nu zelf, als je deze cover en sprayed edges ziet, snap je wel waarom. Maar natuurlijk is er meer dan een mooie buitenkant.

Het verhaal zelf kwam wat moeizaam op gang. Ik leek er maar niet doorheen te raken, het wist mij vaak niet te boeien en ik had moeite om mijn aandacht erbij te houden.

Ondanks de opzet van het verhaal goed is, en de verhaallijn sterk, kon het de verwachtingen niet helemaal waar maken. Het gemis van structuur door de vele personages die niet onmiddellijk hun plaats in mijn hoofd vonden zal hier zeker toe bijgedragen hebben.

Echter…Vanaf ongeveer pagina 300 draaide het voor mij helemaal. Drama kwam bovendrijven en in een oogopslag wist het verhaal mij mee te voeren en doorheen de spannende gebeurtenissen te leiden.

Ik kon de humor en de hedendaagse anekdotes vanaf dan ook meer appreciëren en raakte plotsklaps in de ban van Lange leve het kwaad.

Niet helemaal wat ik ervan verwachte, maar Lange leve het kwaad wist het toch nog goed te maken. Benieuwd naar deel twee van de Tijd van ijzer!