Lezersrecensie
Les Normaux
Sébastien was vastbesloten om zijn magische kant verder te ontdekken en keerde de mensenwereld en daarmee ook zijn familie de rug toe. In het magische Parijs wonen allerlei soorten unieke wezens; weerwolven, heksen, vampieren…Tussen al die bijzonderheden voelt Sébastien zich wat verloren en hij besluit een avondje op stap te gaan. In een rustig hoekje, ver verwijdert van de dansende menigte, stuit hij op Elia, een jonge, knappe vampier met bijzondere charmes. Zonder enige aanleiding beginnen de twee jongens te kussen, en stoppen ook even abrupt. Onzeker als Sébastien is, vlucht hij weg, om dezelfde vampier de volgende ochtend in de gang van zijn flatgebouw tegen het lijf te lopen…
Wanneer ik aan graphic novel denk, denk ik automatisch aan Heartstopper. Voeg daar nog eens queer en romantiek aan toe, tja, dan denk ik nog meer aan Heartstopper. Toch is voor mij Les Normaux in niets te vergelijken met de ontluikende liefde tussen Nick en Charlie.
In Les Normaux kom je in aanraking met best wel veel personages. Naast Sébastien en Elia zijn er nog tal van anderen die een redelijk prominente rol in het verhaal innemen. Het verhaal zelf, begon voor mij nogal vaag. Dat in combi met de vele wisselende personages en het gemis van emoties in het verhaal was bij momenten best verwarrend en zorgde er ook voor dat de inleving wat moeilijk verliep.
De personages die tevens prachtig geïllustreerd zijn, gaven mij een beetje een Monster High gevoel. Pierre, het konijn van Sébastien, verdient voor mij met voorsprong de prijs van leukste personage.
Na enige tijd begon ik uiteindelijk wel in het verhaal te komen, en wist het mij toch nog net te triggeren om benieuwd te zijn naar het tweede deel. Misschien was dit eerste deel slechts een kleine opbouw naar iets veel groter dat te komen gaat?
Wanneer ik aan graphic novel denk, denk ik automatisch aan Heartstopper. Voeg daar nog eens queer en romantiek aan toe, tja, dan denk ik nog meer aan Heartstopper. Toch is voor mij Les Normaux in niets te vergelijken met de ontluikende liefde tussen Nick en Charlie.
In Les Normaux kom je in aanraking met best wel veel personages. Naast Sébastien en Elia zijn er nog tal van anderen die een redelijk prominente rol in het verhaal innemen. Het verhaal zelf, begon voor mij nogal vaag. Dat in combi met de vele wisselende personages en het gemis van emoties in het verhaal was bij momenten best verwarrend en zorgde er ook voor dat de inleving wat moeilijk verliep.
De personages die tevens prachtig geïllustreerd zijn, gaven mij een beetje een Monster High gevoel. Pierre, het konijn van Sébastien, verdient voor mij met voorsprong de prijs van leukste personage.
Na enige tijd begon ik uiteindelijk wel in het verhaal te komen, en wist het mij toch nog net te triggeren om benieuwd te zijn naar het tweede deel. Misschien was dit eerste deel slechts een kleine opbouw naar iets veel groter dat te komen gaat?
1
Reageer op deze recensie