Wat wij samen waren

Amelia wordt in de vroege ochtend bewusteloos op het strand gevonden. Haar hart krijgt het zwaar te verduren maar vecht om te overleven. Amelia's zus Lexi vertrekt holderdebolder vanuit New York om bij haar zus te zijn. Amelia ontwaakt uit haar coma, maar in plaats van het verwachtte geheugenverlies, lijkt Amelia haar eigen valse herinneringen aangemaakt te hebben. Herinneringen over haar echtgenoot Sam, en hun perfecte liefde. Een liefde en een man die nooit heeft bestaan.

Vastbesloten om haar zus te helpen, roept Lexi de hulp in van Nick, een man die qua uiterlijk net op Sam lijkt zoals Amelia hem zich voorstelt. Samen proberen ze de valse herinneringen van Amelia na te bootsen en te fotograferen om zo hopelijk Amelia's echte herinneringen terug te brengen.

Maar wat als de valse dates echte liefde met zich meebrengen? Kiest Lexi voor de liefde, of voor haar zus?



Ik ben verliefd. Verliefd op dit boek. Verliefd op dit verhaal.

Vanaf de allereerste pagina werd ik helemaal ondergedompeld in het warme, bijzondere verhaal van Amelia en Lexi. Een verhaal dat mij op alle mogelijke manieren wist te raken. Wat wij samen waren is doorweven met een wirwar van emoties. Ik moest lachen. Ik moest huilen. Wat wij samen waren heeft het allemaal.

Naast al deze emoties spendeerde Dani Atkins ook veel aandacht aan de setting. Deze is prachtig en gedetailleerd vormgegeven. Ik waande me op het zompige strand en hoorde als het ware de krijsende meeuwen in mijn oren.

Wat wij samen waren leest erg vlot en is een echte page-turner. Een verhaal wat je heel erg graag wil verder lezen, maar anderzijds wil je ook niet dat het eindigt. Een verhaal vol verdriet maar tegelijkertijd stroomt het zo over van liefde. Over verlies, maar ook over terug vinden.

Een verhaal over houden van, maar dan next level.