Lezersrecensie
Rauw en veerkrachtig verhaal in Noors landschap
'Ik ben een weide zonder schapen.'
De positieve recensies die ik van 'Alles wordt lichter' van Janke Reitsma voorbij zag komen, deden mij de gok wagen dit boek te kopen. De lovende woorden die ik had gelezen bleken terecht.
Dit boek vertelt het verhaal van een jonge, door het leven getekende vrouw die in de natuur op zoek gaat naar hoe ze met het leven om moet gaan. Dit boek stipt existentiële thema's als rouw, eenzaamheid, trauma en moederschap aan. De hoopvolle titel en prachtig vormgegeven voorkant doen dit verhaal lichtvoetiger lijken dan het is. Het verhaal kroop zodanig onder mijn huid dat ik het boek regelmatig weg moest leggen. De zwaarte druipt ervanaf, maar op de mooist mogelijke manier.
Het verhaal wordt rustig opgebouwd aan de hand van hoofdstukken die wisselen tussen twee tijdlijnen waar tien jaar tussen zit. Reitsma schept veelvuldig sfeervolle beelden van de ruige Noorse natuur. Ik had haast het gevoel dat ik me bij de hoofdpersoon in de bergen en de bossen waande.
'Iedere berg is helderder en groener en uiteindelijk belandt de groenste bergvoet in een fjord waarin de wolkeloze hemel azuurblauw weerspiegelt.'
Ik las dit boek met markeerstiften in de hand om alle pareltjes van mooie zinnen, natuurbeschrijvingen en motieven te markeren. De dieren die de hoofdpersoon tegenkomt, evenals de jongen die de hoofdpersoon vergezelt op haar reis, hebben ieder symboliek die het verhaal een extra laag geeft.
'Alles wordt lichter' is tegelijkertijd een wanhopig en een hoopvol verhaal, rauw en veerkrachtig. Aanrader voor als je er de ruimte voor hebt vanbinnen voor een verhaal dat onder je huid kruipt en in je hoofd gaat wonen.
'Ik word nooit meer compleet,' zeg ik. 'Maar ik hoop dat jij gelukkig bent.'
De positieve recensies die ik van 'Alles wordt lichter' van Janke Reitsma voorbij zag komen, deden mij de gok wagen dit boek te kopen. De lovende woorden die ik had gelezen bleken terecht.
Dit boek vertelt het verhaal van een jonge, door het leven getekende vrouw die in de natuur op zoek gaat naar hoe ze met het leven om moet gaan. Dit boek stipt existentiële thema's als rouw, eenzaamheid, trauma en moederschap aan. De hoopvolle titel en prachtig vormgegeven voorkant doen dit verhaal lichtvoetiger lijken dan het is. Het verhaal kroop zodanig onder mijn huid dat ik het boek regelmatig weg moest leggen. De zwaarte druipt ervanaf, maar op de mooist mogelijke manier.
Het verhaal wordt rustig opgebouwd aan de hand van hoofdstukken die wisselen tussen twee tijdlijnen waar tien jaar tussen zit. Reitsma schept veelvuldig sfeervolle beelden van de ruige Noorse natuur. Ik had haast het gevoel dat ik me bij de hoofdpersoon in de bergen en de bossen waande.
'Iedere berg is helderder en groener en uiteindelijk belandt de groenste bergvoet in een fjord waarin de wolkeloze hemel azuurblauw weerspiegelt.'
Ik las dit boek met markeerstiften in de hand om alle pareltjes van mooie zinnen, natuurbeschrijvingen en motieven te markeren. De dieren die de hoofdpersoon tegenkomt, evenals de jongen die de hoofdpersoon vergezelt op haar reis, hebben ieder symboliek die het verhaal een extra laag geeft.
'Alles wordt lichter' is tegelijkertijd een wanhopig en een hoopvol verhaal, rauw en veerkrachtig. Aanrader voor als je er de ruimte voor hebt vanbinnen voor een verhaal dat onder je huid kruipt en in je hoofd gaat wonen.
'Ik word nooit meer compleet,' zeg ik. 'Maar ik hoop dat jij gelukkig bent.'
2
Reageer op deze recensie