Lezersrecensie
Indrukwekkend debuut over belangrijke, maar heftige thema's
'Ik legde mijn handen in mijn nek, maakte krassen met mijn nagels en wilde het uitschreeuwen. Over die donkere, lege straat, naar alle gordijntjes en deuren: dit gezin heeft een probleem en dat probleem ben ik.’
‘Beste mevrouw Eva’ is het indrukwekkende debuut van Valentijn de Heer. Het verhaal omvat nog geen tweehonderd bladzijdes en is opgedeeld in korte hoofdstukken, maar desondanks is het een groot en belangrijk verhaal. Als lezer krijg je een pijnlijk rauwe inkijk in het dagelijks leven van een twaalfjarige jongen in een disfunctioneel gezin. Gedurende het boek trekt de dynamiek binnen het gezin steeds meer scheef, terwijl de jonge dappere hoofdpersoon hard zijn best doet om naar de buitenwereld de schijn op te houden dat alles goed gaat. Ondertussen sterven de dieren in zijn aquarium en raakt zijn garnaal verstrikt in het wier, zoals de hoofdpersoon verstrikt raakt in zijn beklemmende thuissituatie.
De schrijfstijl leest vlot en is kernachtig. De Heer schrijft waar het op staat en heeft de verschrikkingen van kindermishandeling en -verhaallozing levensecht beschreven. Ondanks de schrijfstijl, die makkelijk ‘wegleest’ is dit een boek waarvan ik zou aanraden het langzaam te lezen. Het is een klein boek, maar de pijnlijke gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Maar wat het zo mooi maakt is dat er ook hoop is. Dit boek laat ook zien hoe belangrijk de omgeving en buurtgenoten van kinderen die mishandelt worden kunnen zijn.
Een boek dat je niet zomaar even oppakt, maar één die binnen komt. Aanrader voor wanneer je er de ruimte voor voelt dit te lezen.
‘Beste mevrouw Eva’ is het indrukwekkende debuut van Valentijn de Heer. Het verhaal omvat nog geen tweehonderd bladzijdes en is opgedeeld in korte hoofdstukken, maar desondanks is het een groot en belangrijk verhaal. Als lezer krijg je een pijnlijk rauwe inkijk in het dagelijks leven van een twaalfjarige jongen in een disfunctioneel gezin. Gedurende het boek trekt de dynamiek binnen het gezin steeds meer scheef, terwijl de jonge dappere hoofdpersoon hard zijn best doet om naar de buitenwereld de schijn op te houden dat alles goed gaat. Ondertussen sterven de dieren in zijn aquarium en raakt zijn garnaal verstrikt in het wier, zoals de hoofdpersoon verstrikt raakt in zijn beklemmende thuissituatie.
De schrijfstijl leest vlot en is kernachtig. De Heer schrijft waar het op staat en heeft de verschrikkingen van kindermishandeling en -verhaallozing levensecht beschreven. Ondanks de schrijfstijl, die makkelijk ‘wegleest’ is dit een boek waarvan ik zou aanraden het langzaam te lezen. Het is een klein boek, maar de pijnlijke gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Maar wat het zo mooi maakt is dat er ook hoop is. Dit boek laat ook zien hoe belangrijk de omgeving en buurtgenoten van kinderen die mishandelt worden kunnen zijn.
Een boek dat je niet zomaar even oppakt, maar één die binnen komt. Aanrader voor wanneer je er de ruimte voor voelt dit te lezen.
1
Reageer op deze recensie