Lezersrecensie
Een pijnlijk maar prachtig filosofisch verhaal
Leonieke Baerwaldt debuteerde met het sprookjesachtige ‘Hier komen wij vandaan’, waar ik direct fan van was. Toen ik haar tweede boek ‘Dagen als vreemde symptomen’ in de boekhandel zag liggen twijfelde ik dan ook geen moment.
Baerwaldt studeerde filosofie, wat te merken is aan de filosofische mijmeringen die in het boek verweven zijn: ‘heeft ritme nog betekenis wanneer de tijd rafelt?’ en ‘ergens las ik dat het zijn huist in de taal.’ In het begin voelde het alsof ik geen grip had op het verhaal, maar gezien het gaat om hoe een moeder van een meervoudig beperkt kind worstelt en ronddwaalt, past het bij het verhaal om soms als lezer ook het gevoel te hebben rond te dwalen. Het is een droevig verhaal, maar zo mooi vertelt en zo mooi in compositie. Alledaagse beslommeringen worden afgewisseld met filosofische intermezzo’s wat het verhaal fragmentarisch maakt. Liefhebbers van woordkunst zullen dit boek ongetwijfeld in hun hart sluiten.
Op de cover vol warme herstkleuren staat een lemniscaat met traptreden afgebeeld, wat al aan het denken zet, evenals de mythologische naam van de hoofdpersoon, ‘Sisyphus.’ De inhoud van het boek ademt, in de zin van de hoeveelheid witregels de bladspiegels bevat. Ik houd ervan wanneer auteurs een verhaal neerzetten dat in schrijfstijl neigt naar proza en wanneer er na stukjes waar wat langer over nagedacht mag worden een witregel volgt, als een adempauze.
Dit boek zal me bijblijven. Het greep me niet direct maar het nestelde zich langzaam in mijn hoofd. Het is een uniek boek wat uit uitnodigt tot aandachtig lezen.
‘Alles bestaat nog, zegt ze. Ook als het allang verloren is.
En dan gaan we verder waar we gebleven waren.’
Baerwaldt studeerde filosofie, wat te merken is aan de filosofische mijmeringen die in het boek verweven zijn: ‘heeft ritme nog betekenis wanneer de tijd rafelt?’ en ‘ergens las ik dat het zijn huist in de taal.’ In het begin voelde het alsof ik geen grip had op het verhaal, maar gezien het gaat om hoe een moeder van een meervoudig beperkt kind worstelt en ronddwaalt, past het bij het verhaal om soms als lezer ook het gevoel te hebben rond te dwalen. Het is een droevig verhaal, maar zo mooi vertelt en zo mooi in compositie. Alledaagse beslommeringen worden afgewisseld met filosofische intermezzo’s wat het verhaal fragmentarisch maakt. Liefhebbers van woordkunst zullen dit boek ongetwijfeld in hun hart sluiten.
Op de cover vol warme herstkleuren staat een lemniscaat met traptreden afgebeeld, wat al aan het denken zet, evenals de mythologische naam van de hoofdpersoon, ‘Sisyphus.’ De inhoud van het boek ademt, in de zin van de hoeveelheid witregels de bladspiegels bevat. Ik houd ervan wanneer auteurs een verhaal neerzetten dat in schrijfstijl neigt naar proza en wanneer er na stukjes waar wat langer over nagedacht mag worden een witregel volgt, als een adempauze.
Dit boek zal me bijblijven. Het greep me niet direct maar het nestelde zich langzaam in mijn hoofd. Het is een uniek boek wat uit uitnodigt tot aandachtig lezen.
‘Alles bestaat nog, zegt ze. Ook als het allang verloren is.
En dan gaan we verder waar we gebleven waren.’
1
Reageer op deze recensie