Prachtig boek over onze bodem en over het leven

‘De grond is niet van ons, wij zijn van de grond.’

Ik las ‘Graafdier’, het tweede boek van Nikki Dekker die doorbrak met Diepdiepblauw, waaruit een liefde voor de natuur en dieren spreekt. Wie genoten heeft van haar eefste boek, zal Graafdier vast ook weten te waarderen. Nikki Dekker beschrijft haar ontdekkingstocht in de Nederlandse bodem tijdens een verblijf in het natuurgebied De Groote Peel. Een droge opsomming van feiten is dit boek allerminst, het is een essay-achtig boek over de geschiedenis van de mens en zijn plek in de natuur, over dieren, hoe levendig onze bodem is, het gaat over taal, tijd, je geaard voelen, op pad gaan met een boswachter, verbondenheid met de grond onder je voeten en het leven om je heen. Graafdier is niet enkel een boek over onze Nederlandse bodem, het gaat over het leven. Nikki Dekker leegt moeiteloos verbanden tussen allerlei verschillende aspecten ervan, waarin de bodem een zachte bedding vormt.

Dit boek stemt to nadenken, vooral over hoe de mensheid met de natuur omgaat. Een natuurgebied is tegenwoordig iets waar een hek omheen geplaatst is. We doen oefeningen om te aarden, omdat je geaard voelen niet meer vanzelfsprekend is. Er zijn de afgelopen paar duizend jaar talloze diersoorten uitgestorven door toedoen van de mens.

Dit boek bevat zoveel mooie zinnen dat ik maar bleef onderstrepen. Naast de serieuze boodschappen is het ook een hoopvol boek, dat inspireert om oog te hebben voor het leven, in de kleinste vormen, en contact te maken met waar we op leven: onze bodem.

Wat een prachtig boek.

‘Doe je ogen open, luister maar de regendruppels op een eikenblad.’