Lezersrecensie
Natuurkrachten in sprankelend taalgebruik
Ik las de mooie dichtbundel 'Het witste woord’, het poëziedebuut van schrijfster en filosofe Eva Meijer.
In deze bundel spelen de oerkrachten van de natuur de hoofdrol. In de werelden die Meijer schept stormt het, waant de lezer zich op sneeuwvlaktes, kunnen kikkers praten, denk je opeens na over mos, de maan en sterren. De schrijfstijl is sprankelend en beeldend. Hoewel ik de meeste gedichten niet goed kon volgen, waren de beschrijvingen zodanig mooi dat het niet gaf. Ik geloof dat je poëzie soms ook gewoon moet voelen, in plaats van analyseren. Begreep ik ieder gedicht? Nee, maar heb ik genoten van ieder woord? Absoluut.
De gedichten zijn afwisselend van vorm. Sommige gedichten vullen drie bladzijdes, andere gedichten bestaan uit enkele zinnen, of slechts één zin. Deze afwisseling maakt het lezen fijn. Nu houd ik ook wel van witregels en veel wit op een bladspiegel; het heeft de lezer letterlijk en figuurlijk ruimte om wat daarvoor gelezen is even te laten bezinken. De gedichten bevatten pareltjes van zinnen. Een greep van mijn favorieten: ‘woorden zoeken woorden om van te houden’ en ‘waar je naar kijkt wordt voor even een deel van je en misschien voor altijd.’
Aanrader voor wie even weg wilt dromen in fijnzinnige natuurbeschrijvingen en gedichten die tot nadenken aanzetten.
In deze bundel spelen de oerkrachten van de natuur de hoofdrol. In de werelden die Meijer schept stormt het, waant de lezer zich op sneeuwvlaktes, kunnen kikkers praten, denk je opeens na over mos, de maan en sterren. De schrijfstijl is sprankelend en beeldend. Hoewel ik de meeste gedichten niet goed kon volgen, waren de beschrijvingen zodanig mooi dat het niet gaf. Ik geloof dat je poëzie soms ook gewoon moet voelen, in plaats van analyseren. Begreep ik ieder gedicht? Nee, maar heb ik genoten van ieder woord? Absoluut.
De gedichten zijn afwisselend van vorm. Sommige gedichten vullen drie bladzijdes, andere gedichten bestaan uit enkele zinnen, of slechts één zin. Deze afwisseling maakt het lezen fijn. Nu houd ik ook wel van witregels en veel wit op een bladspiegel; het heeft de lezer letterlijk en figuurlijk ruimte om wat daarvoor gelezen is even te laten bezinken. De gedichten bevatten pareltjes van zinnen. Een greep van mijn favorieten: ‘woorden zoeken woorden om van te houden’ en ‘waar je naar kijkt wordt voor even een deel van je en misschien voor altijd.’
Aanrader voor wie even weg wilt dromen in fijnzinnige natuurbeschrijvingen en gedichten die tot nadenken aanzetten.
1
Reageer op deze recensie