Lezersrecensie
Prachtig verhaal over een ondergewaardeerde generatie vrouwen
Het boek begint met de observatie dat tantes taarten zijn. Betrapt! Ook ik heb lange tijd weinig interesse gehad in mijn zes tantes, tantes die gewone kleinburgelijke levens hebben geleid.
Ik heb genoten van de zussen in het boek van Loes Hegger. De gewone levens worden prachtig uitgepakt, tot daar waar de pijn zit en waar de woede vandaan komt.
Alle zussen hebben te maken gehad met het verlies van geliefden en autonomie. Komt daar hun woede vandaan? Het mooiste deel vond ik het verhaal van Aap. Ik had haar al leren kennen in Villa de Wartburg, het vorige boek (ook een dikke aanrader) van Loes Hegger. Haar complexe karakter komt prachtig naar voren in dit hoofdstuk.
Met Ans heb ik vooral medelijden. Over het leven van Hakpoes heb ik nog heel veel vragen, en ook het verhaal van de jongste zus, Beer, heeft me geraakt.
Wat ben ik blij dat ik in deze tijd leef! Ik vraag me af of ik, zonder mijn werk, ook niet een woedende vrouw zou zijn. In de afsluiting stelt Loes Hegger goede vragen over woede. Waarom is woede tot de dag van vandaag een compleet geaccepteerde emotie voor jongens, en schrikken we (ook ik) van een woedend meisje? Tijd voor de emancipatie van de woedende vrouw!
Na het lezen heb ik genoeg stof tot nadenken en het voornemen om mijn overgebleven tantes nog veel vragen te stellen.
Ik heb genoten van de zussen in het boek van Loes Hegger. De gewone levens worden prachtig uitgepakt, tot daar waar de pijn zit en waar de woede vandaan komt.
Alle zussen hebben te maken gehad met het verlies van geliefden en autonomie. Komt daar hun woede vandaan? Het mooiste deel vond ik het verhaal van Aap. Ik had haar al leren kennen in Villa de Wartburg, het vorige boek (ook een dikke aanrader) van Loes Hegger. Haar complexe karakter komt prachtig naar voren in dit hoofdstuk.
Met Ans heb ik vooral medelijden. Over het leven van Hakpoes heb ik nog heel veel vragen, en ook het verhaal van de jongste zus, Beer, heeft me geraakt.
Wat ben ik blij dat ik in deze tijd leef! Ik vraag me af of ik, zonder mijn werk, ook niet een woedende vrouw zou zijn. In de afsluiting stelt Loes Hegger goede vragen over woede. Waarom is woede tot de dag van vandaag een compleet geaccepteerde emotie voor jongens, en schrikken we (ook ik) van een woedend meisje? Tijd voor de emancipatie van de woedende vrouw!
Na het lezen heb ik genoeg stof tot nadenken en het voornemen om mijn overgebleven tantes nog veel vragen te stellen.
6
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Het intrigerende verhaal achter de moordenaar van Willem van Oranje. Vol spanning en gruwelijke plottwists!
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
