Vriendschap kent geen grenzen

Van auteur Carl Slotboom heb ik het boek mogen lezen
"Weer net als Eerst".
Net als het vorige boek van Carl Slotboom "Bevroren tijd" leest het als een pageturner. Je wordt geprikkeld om verder te lezen. De woorden raken je.
De cover past uitstekend bij de inhoud van het boek. Een man, een boerderij en een vogel gehuld in mist. Voor sommigen een trieste aanblik, maar voor mij niet. De titel "Weer net als Eerst" besef je pas als je bijna op het einde van het boek bent.

De 11-jarige Sven groeit alleen op met zijn moeder in een dorp. Zijn vader, een man uit Noorwegen, is tijdens de zwangerschap overleden. Op een dag heeft Sven een lekke fietsband. De eigenaar van de boerderij Ruben ziet de jongen en biedt aan om de fietsband te repareren. Door dit voorval met de fiets komt Sven zo nu en dan langs, als zijn moeder werkt, bij Ruben op de boerderij. Ruben is een man van rond de veertig jaar. Hij leidt zijn eigen leven, is vriendelijk naar anderen, is computer programmeur en werkt hoofdzakelijk thuis. Vaak wordt Ruben badend in het zweet wakker. Tijdens een van de regelmatige gesprekken komt Sven er achter dat ook de vader van Ruben is overleden. Dit feit betekent een bijzondere band in de vorm van vriendschap tussen Ruben en Sven. Na vele persoonlijke ontwikkelingen bij Ruben komt er een kink in de kabel van de vriendschap tussen Ruben en Sven. Beiden hebben hier verdriet van.

Dit boek raakte mij diep. Het blijkt dus zo te zijn, wat bij mij bekend was, dat trauma's generaties lang kunnen doorwerken. Het is zo intens beschreven dat je de emoties en pijn voelt. Je gaat van Sven en Ruben houden.