Belofte maakt schuld?

De aankondiging van het nieuwe boek De Belofte van Merel Disselkoen maakte mij direct nieuwsgierig. Erg fijn dat ik van de Crime Compagnie een recensie exemplaar mocht ontvangen.

Merel Disselkoen is een ondernemende vrouw, die al op 18 jarige leeftijd begon met reizen. Tijdens die reizen deed ze onder andere Zuid-Afrika aan. Ze woonde en werkte langere tijd in Afrika en heeft haar hart aan het continent verloren. Daar kan ik me iets bij voorstellen, ook bij mij is dat zo. Ik was naast het verhaal benieuwd naar de beschrijvingen van het land en de mensen.

De belofte is het tweede boek van Merel Disselkoen. Haar eerste boek heb ik (nog) niet gelezen.

De proloog van het verhaal zet de toon, want daarna zat ik met allerlei vragen, wie, wat en waar gaat dit naartoe? Daarna werd ik meegenomen in het leven van Mia, het ziekzijn van haar moeder en haar jeugd. Tussen de hoofdstukken door, zijn er cursief gedrukte hoofdstukken, die vanuit een andere persoon zijn geschreven. Al deze stukjes informatie vallen later als puzzelstukje op de plaats. Met name na de dood van haar moeder houdt de vraag, wie nu haar biologische vader is, Mia erg bezig. In Zuid-Afrika denkt ze een aanwijzing naar haar vader te hebben gevonden, maar bij haar onderzoek naar het spoor stuit ze op vreemde gebeurtenissen.

Het boek is niet echt een thriller, maar wel fijn geschreven met spannende momenten. De beschrijving van het ziekzijn en het afscheid van haar moeder raakte me. Uit de sfeer in het verhaal proef je als lezer de liefde van de schrijfster voor Afrika en de mensen.
Al met al een fijn boek en een aanrader!

Sarina van de Crime Compagnie meldde me dat de debuutroman van de schrijfster, Witkind, weliswaar bij een andere uitgever was verschenen, maar dat ik dat boek misschien wel zou willen lezen na De belofte. En inderdaad, Witkind heb ik gereserveerd bij de bibliotheek en ligt hier al op me te wachten.