Lezersrecensie
Een waardevol laatste deel van de reis, van een mooi voltooid leven!
¶ Diep van binnen weet ik dat dit mijn laatste kerst wordt.¶
Het verhaal in het kort
Alleenstaande Doortje hoort op 76-jarige leeftijd dat zij een agressieve longkanker heeft. De schrik slaat haar om het hart want er zijn nogal wat onverwerkte gebeurtenissen die ze onder ogen moet zien. Doortje besluit de strijd tegen de kanker aan te gaan om tijd te rekken.
De behandelingen zijn zwaar en sterk. Ze wordt afhankelijk van de thuiszorg en haar dochters die, naast hun drukke bestaan, mantelzorg verlenen. Doortje is wanhopig en voelt zich schuldig dat ze een beroep blijft doen op haar kinderen. Ze voelt aan alles dat omstanders haar leven voltooid vinden, maar de drang om met zichzelf in het reine te komen is groter.
Wanneer Doortje een terminaal delier krijgt, is het onmogelijk om thuis te blijven. Er volgt een spoedopname in een hospice. Ze raakt steeds meer verward. Langzaam wordt duidelijk waarom Doortje ervoor kiest haar eigen dood natuurlijk te sterven.
¶Het lijkt of ik terug ben van een lange reis en alle actualiteit gemist heb. Ik heb werkelijk geen idee waar ze het over hebben. Ik merk dat ik het fijner vind in mezelf, dat mijn cocon van de afgelopen tijd eigenlijk heel comfortabel is.¶
De elementen
De cover is aandoenlijk, lieflijk. Toch als je goed kijkt heeft het een strijdbare look. En is het hoofd wat kaal. Heeft de knuffel iets verloren?
Het boek gaat over Doortje, 78 jaar, en alleen staand. Haar man is al heel wat jaar geleden overleden. Zij heeft 3 dochters en de schrik is groot als zij een slecht bericht krijgt. Ze is ongeneeslijk ziek. Door de jaren heeft zij al veel meegemaakt en is daardoor een wat gesloten type geworden. De vertelperspectief is de ik-vorm. Daar ben ik niet altijd zo blij mee, maar de vlotte en fijne schrijfstijl van Annerieke de Vries neemt je als lezer gelijk mee, in de gedachtewereld van Doortje. Het is zeker te begrijpen, dat er veel in haar hoofd afspeelt. Haar dochters en de thuiszorg staan vele uren per dag voor haar klaar. Hoe gaat het straks met hen? De emoties van pijn & verdriet zijn bijna voelbaar. De innerlijke worstelingen gaan over, voor haar, belangrijke zaken. Daarnaast heeft Doortje ook de nodige humor. Wat erg leuk is.
Conclusie
Annerieke de Vries had mij met haar schrijftalent al betoverd. De sluipwesp zat onder mijn huid te kriebelen. Ik was direct onder de indruk. Met een voltooid leven, brengt ze de lezer in de wereld van een terminaal patiënte die Doortje heet. Het verhaal brengt je heel dichtbij dit hoofdkarakter. Je gaat direct een beetje van haar houden en meevoelen. Tijdens het lezen raakte het mij diep.
Annerieke de Vries heeft volgens mij nog veel meer mooie verhalen in haar pen. Daar gaan wij zeker meer van horen!
Onvoltooid leven is een prachtige vertelling over de terminale patiënte Doortje, vol emotie, pijn en verdriet. Je gaat een beetje van haar houden en dat is mooi gedaan!
Waardering 5 dikke Birdy-sterren.
https://birdysboeken.blogspot.com/2019/03/annerieke-de-vries-een-voltooid-leven.html
Het verhaal in het kort
Alleenstaande Doortje hoort op 76-jarige leeftijd dat zij een agressieve longkanker heeft. De schrik slaat haar om het hart want er zijn nogal wat onverwerkte gebeurtenissen die ze onder ogen moet zien. Doortje besluit de strijd tegen de kanker aan te gaan om tijd te rekken.
De behandelingen zijn zwaar en sterk. Ze wordt afhankelijk van de thuiszorg en haar dochters die, naast hun drukke bestaan, mantelzorg verlenen. Doortje is wanhopig en voelt zich schuldig dat ze een beroep blijft doen op haar kinderen. Ze voelt aan alles dat omstanders haar leven voltooid vinden, maar de drang om met zichzelf in het reine te komen is groter.
Wanneer Doortje een terminaal delier krijgt, is het onmogelijk om thuis te blijven. Er volgt een spoedopname in een hospice. Ze raakt steeds meer verward. Langzaam wordt duidelijk waarom Doortje ervoor kiest haar eigen dood natuurlijk te sterven.
¶Het lijkt of ik terug ben van een lange reis en alle actualiteit gemist heb. Ik heb werkelijk geen idee waar ze het over hebben. Ik merk dat ik het fijner vind in mezelf, dat mijn cocon van de afgelopen tijd eigenlijk heel comfortabel is.¶
De elementen
De cover is aandoenlijk, lieflijk. Toch als je goed kijkt heeft het een strijdbare look. En is het hoofd wat kaal. Heeft de knuffel iets verloren?
Het boek gaat over Doortje, 78 jaar, en alleen staand. Haar man is al heel wat jaar geleden overleden. Zij heeft 3 dochters en de schrik is groot als zij een slecht bericht krijgt. Ze is ongeneeslijk ziek. Door de jaren heeft zij al veel meegemaakt en is daardoor een wat gesloten type geworden. De vertelperspectief is de ik-vorm. Daar ben ik niet altijd zo blij mee, maar de vlotte en fijne schrijfstijl van Annerieke de Vries neemt je als lezer gelijk mee, in de gedachtewereld van Doortje. Het is zeker te begrijpen, dat er veel in haar hoofd afspeelt. Haar dochters en de thuiszorg staan vele uren per dag voor haar klaar. Hoe gaat het straks met hen? De emoties van pijn & verdriet zijn bijna voelbaar. De innerlijke worstelingen gaan over, voor haar, belangrijke zaken. Daarnaast heeft Doortje ook de nodige humor. Wat erg leuk is.
Conclusie
Annerieke de Vries had mij met haar schrijftalent al betoverd. De sluipwesp zat onder mijn huid te kriebelen. Ik was direct onder de indruk. Met een voltooid leven, brengt ze de lezer in de wereld van een terminaal patiënte die Doortje heet. Het verhaal brengt je heel dichtbij dit hoofdkarakter. Je gaat direct een beetje van haar houden en meevoelen. Tijdens het lezen raakte het mij diep.
Annerieke de Vries heeft volgens mij nog veel meer mooie verhalen in haar pen. Daar gaan wij zeker meer van horen!
Onvoltooid leven is een prachtige vertelling over de terminale patiënte Doortje, vol emotie, pijn en verdriet. Je gaat een beetje van haar houden en dat is mooi gedaan!
Waardering 5 dikke Birdy-sterren.
https://birdysboeken.blogspot.com/2019/03/annerieke-de-vries-een-voltooid-leven.html
3
Reageer op deze recensie
