Weerzien leest als een cosy-crime; moord en humor liggen naast elkaar!

De blogtour-recensie
Deelnemen aan een blogtour is altijd spannend. Zeker als je de eerste deelnemer bent. Kijk mee!

De inhoud
Op de vroege ochtend van 2 juli 1998 schrikt inspecteur Bart Blommestijn wakker uit een nachtmerrie. Enkele uren later wordt het vijfde slachtoffer gevonden van een moordenaar die de politie 'de dumper' noemt. Hij laat al zijn slachtoffers als grof vuil achter in een bosrijke omgeving, maar sporen laat hij niet na. Hierdoor stagneert het onderzoek al snel weer en wordt op Barts aandringen een profiler bij de zaak betrokken. Tegelijkertijd blijven nachtmerries Bart teisteren. Om ervan af te komen, raadt een vriendin aan om naar een regressietherapeut te gaan, maar Bart houdt de boot voorlopig af. Dan doet de profiler een interessante suggestie, waarmee de impasse in het onderzoek misschien doorbroken wordt.

De elementen
Wat allereerst opvalt is de cover. Bij een thriller zie je vaak donkere kleuren en/ of een spannend tafereel. Voor dit verhaal zie je een kleurrijke front. De vraag rijst dan ook: is dit ook echt een bijtende thriller? We gaan het zien!

Allereerst moet gezegd worden dat de auteur een zeer goede poging heeft gedaan om een spannend verhaal te schrijven. Er is een seriemoordenaar die steeds zijn sporen achterlaat. Dames met donker haar en een knappe look zijn het slachtoffer. Hij laat bijna niets van hen over en dumpt de lichamen op verscholen plekken in de natuur. Voor de 32-jarige inspecteur Bart en zijn collega's ligt er de taak om deze dader op te pakken en snel ook. Want deze zaak loopt al een jaar.

Voor het proloog gaan we naar de Middeleeuwen. Een nare moordscene speelt zich af. In het eerste hoofdstuk maken we kennis met Bart, hij is politie-inspecteur in Haarlem. Momenteel heeft hij geen relatie en kan dus 24/7 aan de zaak werken. De schrijfstijl is in begin wat houterig en erg wennen. Veel zinnen beginnen met "hij", of zitten er vol mee. Wat tot gevolg heeft het gaat irriteren en dat je de zinnen direct gaat ombouwen tot fijn taalgebruik. Daarnaast valt op dat een aantal personages gelijk helemaal van A tot Z worden beschreven. Tegenwoordig gaat dit meer tactisch door het boek heen. Het is handig om mee te krijgen wie de personen zijn, maar enige verrassing is er dan direct af.

Qua spanning leest het als een cosycrime. Enerzijds gaat het om gruwelmoorden en zou de schrik er echt in moeten zitten -wat helaas niet gebeurd- en anderzijds volgt er flauwe humor, zoals woordgrappen als zanger "Rene Frolijk" en ook een vroegere omroepster werd genoemd met een afgeleide naam. Er wordt flink gelachen, ook aan het einde en de politiemannen gaan wat gezapig en zeer beleefd met elkaar om. Het leidt erg af aan het verhaal. Wat erg jammer is.

Conclusie
Met groot plezier ben ik begonnen aan dit boek. Helaas pakte het begin mij niet direct beet. Was het daarna zeker wel goed te volgen en ook fijn te lezen. De naamgrappen en andere humor leidde erg af, gezien er een gruwelijke seriemoordenaar gepakt diende te worden. Het einde deed mij erg verbazen. Het raakte de geloofwaardigheid nogal.

Waardering 2,5 sterren
Meedoen aan een blogtour is superleuk. Ik lees graag, maar wel met kritische blik. Met respect voor de auteur, maar wel met een eerlijke pen. Dit boek zou met wat bijschaving een betere versie kunnen krijgen. Ik gun het de auteur ook!!

Groetjes, Annette

Birdy's Boeken