Lezersrecensie
Warrig, chaotisch, onpersoonlijk
Een sky full of gedoofde lichtjes is het boek over de impact van de MH17-ramp op de nabestaanden geschreven door Remco de Ridder. Remco de Ridder verliest tijdens deze ramp 4 familieleden. Dit boek is autobiografisch en we volgen de schrijver die zichzelf Ruben noemt.
Ruben is 30 en worstelt al meerdere jaren met angststoornissen. Deze stoornissen komen tijdens het boek veelvuldig naar voren, wat wel logisch is, want wanneer je daar aan lijdt, maakt het altijd deel uit van je leven. De stukken die beschreven zijn tijdens zo'n paniekaanval zijn warrig en chaotisch en bij tijd en wijlen moeilijk te volgen. Persoonlijk lijdt ik niet aan deze stoornissen en is het voor mij moeilijk voor te stellen hoe het voelt om dat mee te maken. De schrijver weet je niet mee te slepen in dat gevoel en de tekst blijft onpersoonlijk en staat bol van clichés en metaforen.
Het verhaal speelt zich niet chronologisch af en springt heen en weer in de tijd. Dit was niet duidelijk aangegeven, maar was wat mij betreft niet storend. Vrij snel werd duidelijk waar in het verhaal je je bevond.
De stukken die zich af spelen na de ramp, zijn een stuk persoonlijker omschreven. Je deelt echt mee in het verdriet, de woede, het ongeloof. Het is jammer dat de schrijver dit niet heeft kunnen bewerkstelligen door het gehele boek.
Al met al heeft dit boek mijn verwachtingen jammer genoeg niet waargemaakt. Ik hoopte een persoonlijke zoektocht naar antwoorden en mentale rust te vinden voor de hoofdpersoon. Alhoewel de schrijver dit wel beschreven heeft, kon de schrijfstijl mij niet bekoren en heeft het mij niet mee kunnen slepen in het verhaal.
Ik vind het wel erg knap dat er na een dergelijk verlies een boek over geschreven is. Daarom krijgt dit boek van mij nog wel 3 sterren.
Ruben is 30 en worstelt al meerdere jaren met angststoornissen. Deze stoornissen komen tijdens het boek veelvuldig naar voren, wat wel logisch is, want wanneer je daar aan lijdt, maakt het altijd deel uit van je leven. De stukken die beschreven zijn tijdens zo'n paniekaanval zijn warrig en chaotisch en bij tijd en wijlen moeilijk te volgen. Persoonlijk lijdt ik niet aan deze stoornissen en is het voor mij moeilijk voor te stellen hoe het voelt om dat mee te maken. De schrijver weet je niet mee te slepen in dat gevoel en de tekst blijft onpersoonlijk en staat bol van clichés en metaforen.
Het verhaal speelt zich niet chronologisch af en springt heen en weer in de tijd. Dit was niet duidelijk aangegeven, maar was wat mij betreft niet storend. Vrij snel werd duidelijk waar in het verhaal je je bevond.
De stukken die zich af spelen na de ramp, zijn een stuk persoonlijker omschreven. Je deelt echt mee in het verdriet, de woede, het ongeloof. Het is jammer dat de schrijver dit niet heeft kunnen bewerkstelligen door het gehele boek.
Al met al heeft dit boek mijn verwachtingen jammer genoeg niet waargemaakt. Ik hoopte een persoonlijke zoektocht naar antwoorden en mentale rust te vinden voor de hoofdpersoon. Alhoewel de schrijver dit wel beschreven heeft, kon de schrijfstijl mij niet bekoren en heeft het mij niet mee kunnen slepen in het verhaal.
Ik vind het wel erg knap dat er na een dergelijk verlies een boek over geschreven is. Daarom krijgt dit boek van mij nog wel 3 sterren.
1
Reageer op deze recensie