Een persoonlijk verhaal vol obsessie en vasthoudendheid

Ik zal verdwijnen in het donker is het eerste (en meteen ook laatste) boek van Michelle McNamara. Het gaat over haar zoektocht naar de Golden State Killer (GSK), een verkrachter en tevens moordenaar die in de jaren 70 en 80 in Californië, USA, actief was. Michelle McNamara is obsessief op zoek naar de dader. Ze zegt zelf zo geobsedeerd te zijn door de moord op haar buurmeisje die in haar jeugd heeft plaats gevonden. Die moord werd een cold case (een zaak die nooit is opgelost) en dat dreigde met de GSK ook te gebeuren. Voordat haar boek verschijnt overlijdt Michelle plotseling in 2016. Haar man, komiek Patton Oswalt, vraagt Billy Jensen, schrijver, en Paul Haynes, researcher, het boek af te maken.

Het boek is opgedeeld in 3 delen. Het eerste deel vertelt voornamelijk over de verkrachtingen en moorden die plaatsvonden door de hand van de GSK. Elk hoofdstuk is een andere plaats en een ander jaartal. Je leest veel over de achtergronden van de slachtoffers. Je voelt hierdoor een soort verbondenheid met ze. De tekst zelf leest heel makkelijk, maar het plaatsen van de gebeurtenis in de tijd is lastig en dit kun je niet lezen zonder je hoofd erbij te houden of af en toe de tijdlijn die voorin het boek geplaatst is te raadplegen. Michelle heeft de neiging om de gebeurtenissen niet chronologisch te vertellen, maar springt vaak heen en terug in de tijd. Ook naar momenten uit haar eigen leven. Je leert hierdoor Michelle wat beter kennen, maar past het wel echt bij een true crime? Ondanks het heen en weer springen in de tijd schrijft Michelle makkelijk en simpel. Je vliegt letterlijk door de tekst. Het leest af en toe als een thriller. In dit gedeelte van het boek zijn er foto’s opgenomen. Van de slachtoffers, maar ook van de onderzoekers en van Michelle en haar gezin. Dit zorgt ervoor dat je niet vergeet dat deze moorden/verkrachtingen echt zijn gebeurd.

Het tweede deel gaat voornamelijk over haar eigen onderzoek naar de GSK. Eerdergenoemde incidenten/moorden/verkrachtingen komen soms weer aan bod, nu met aanvullende informatie en af en toe gewoon een stukje herhaling. In dit gedeelte volg je haar gesprekken met onderzoekers, haar tocht langs de plaatsen delict, haar zoektocht online en is dus vooral gericht op de persoon Michelle McNamara.

Deel 3 van het verhaal is geschreven door Paul Haynes en Billy Jensen. Dit gedeelte heeft meteen een andere schrijfstijl, dat merk je. En dat mag ook. Er is geen geheim van gemaakt dat dit boek is afgemaakt door andere mensen. Op de achterflap van het boek staat dat 2 maanden na verschijnen van het boek de GSK is opgepakt. In het boek vind je hier niets van terug. Dat vind ik persoonlijk wel een gemis. Achteraf op google zoeken naar de dader is niet zo bevredigend als wanneer er een hoofdstuk of 2 in het boek aan het was gewijd. Ze konden het op de achterflap zetten, dus het zou ook in het boek opgenomen kunnen worden. Hopelijk gebeurt dit nog bij latere drukken.

In het boek wordt de GSK niet alleen de GSK genoemd, maar ook EAR (East Area Rapist), ONS (Original Night Stalker) en andere bijnamen die de dader door de jaren heen gegeven zijn door de verschillende politiebureaus. Dit maakt de leesbaarheid er niet makkelijker op.
Al met al is het een vermakelijk boek, het leest makkelijk en je vergeet snel dat het echt gebeurd is, maar door de sprongen in de tijd, de grote hoeveelheid namen en het verschil van naamgebruik van de dader wordt het af en toe toch lastig te volgen.