Beeldend geschreven

Op de eerste bladzijde wordt de toon direct gezet. Dit prachtig stukje eindigt met de zin "Kleur heb je nooit zelf, kleur krijg je door anderen.
Kwasi en Kwame, de twee Afrikaanse prinsjes, werden pas bewust van hun huidskleur toen ze als onderpand voor de illegale slavenhandel naar Nederland werden gebracht.
Daar evolueren ze in twee verschillende richtingen. Kwame probeert zijn afkomst vast te houden terwijl Kwasi ze probeert te verloochenen en zich de nieuwe cultuur eigen te maken. Een prachtig beeld op het einde van deel 3 waarbij in de daguerrotypie die van hem gemaakt is,Kwasi door te spelen met de lichtinval de ene keer zichzelf als zwarte met witte achtergrond ziet dan weer een witte met zwarte achtergrond. Een blanke met een zwarte schaduw, een donkere met een witte zielenschim.
Het boek staat trouwens vol met zulke prachtige beeldspraak.
Deel 4 waarin de teneergang van de prachtige Kwame wordt beschreven, vond ik het mooiste deel om te lezen (zo mooi geschreven!) en ook het pijnlijkst.
Al bij al geeft het boek een wrange nasmaak. Dat iets dat meer dan 100 jaar geleden is gebeurd eigenlijk ook nu nog actueel is. Hoe wij Europeanen nog steeds het idee hebben een meerwaarde te hebben ten opzichte van onze medemens in andere delen van de wereld. De onderdrukkers en de onderdrukten zijn van alle tijden.
Een prachtig boek zowel wat de inhoud betreft als de schrijfwijze. Ik heb zeer genoten van de beeldspraak, in die mate dat ik bepaalde stukken meerdere keren heb herlezen.
Japin, bedankt voor dit pareltje!