Lezersrecensie
Een krachtig debuut met weerhaakjes
In 'Het droomhuis' volgen we 2 verhaallijnen. De eerste vindt plaats in het heden en daarin volgen we Lot. Een echtgenote, een mama, maar vooral een vrouw die lijdt onder angsten waarvan ze niet lijkt te weten waar de oorsprong ligt. Ze reist op haar eentje naar een klein ruraal Frans dorpje waar ze een boerderij bezit dat ze erfde van haar mama. Daar wil ze haar angsten onder ogen komen.
De tweede verhaallijn vindt plaats in het verleden, in de jaren zeventig. Daarin volgen we Lot als kind tijdens de periode waarin ze met haar mama en stiefvader verhuist naar een vervallen boerderij op het Franse platteland. Haar stiefvader wil er een nieuw leven opbouwen en Lots mama Mara hoopt er verder te genezen na een lange opname in de psychiatrie. Lot probeert een plekje te vinden in deze plannen en gebeurtenissen.
De personages zijn knap uitgewerkt en doorheen het boek leer je ze heel goed kennen. Je gaat met ze meeleven en meevoelen. Je gaat hun beweegredenen beter begrijpen. En ik heb me meermaals afgevraagd wat ik zou doen in de plaats van Mara of in de plaats van de jonge of volwassen Lot.
De taal is rijk en beeldend zonder ingewikkeld of gemaakt over te komen. Het debuut is vlot geschreven. Ik vloog door het boek en kon het moeilijk wegleggen.
Ondanks het zware onderwerp las het soms als een sprookje waarbij de natuur en het huis extra personages zijn. En net als sprookjes in hun originele vorm is het leven niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar is er een donkere schaduw die dreigend in een hoekje schuilt.
Het verhaal gaat oa over de relatie van een moeder en een dochter en hoe het verleden het heden kleurt. Ook grensoverschrijdend gedrag is een onderwerp dat verwerkt wordt in deze roman. Het misbruik komt op sommige momenten rauw naar voor. Maar het is vooral knap hoe een beeld gevormd wordt van hoe het zich sluimerend en sluipend in Lots leven nestelt zonder dat ze er echt iets tegen kan doen. Want zo denk ik dat het ook gebeurt, telkens een klein grens over, niet te veel bruuskeren om de volgende keer weer verder te gaan.
Dit boek zal me nog lang bijblijven. Een prachtig debuut!
De tweede verhaallijn vindt plaats in het verleden, in de jaren zeventig. Daarin volgen we Lot als kind tijdens de periode waarin ze met haar mama en stiefvader verhuist naar een vervallen boerderij op het Franse platteland. Haar stiefvader wil er een nieuw leven opbouwen en Lots mama Mara hoopt er verder te genezen na een lange opname in de psychiatrie. Lot probeert een plekje te vinden in deze plannen en gebeurtenissen.
De personages zijn knap uitgewerkt en doorheen het boek leer je ze heel goed kennen. Je gaat met ze meeleven en meevoelen. Je gaat hun beweegredenen beter begrijpen. En ik heb me meermaals afgevraagd wat ik zou doen in de plaats van Mara of in de plaats van de jonge of volwassen Lot.
De taal is rijk en beeldend zonder ingewikkeld of gemaakt over te komen. Het debuut is vlot geschreven. Ik vloog door het boek en kon het moeilijk wegleggen.
Ondanks het zware onderwerp las het soms als een sprookje waarbij de natuur en het huis extra personages zijn. En net als sprookjes in hun originele vorm is het leven niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar is er een donkere schaduw die dreigend in een hoekje schuilt.
Het verhaal gaat oa over de relatie van een moeder en een dochter en hoe het verleden het heden kleurt. Ook grensoverschrijdend gedrag is een onderwerp dat verwerkt wordt in deze roman. Het misbruik komt op sommige momenten rauw naar voor. Maar het is vooral knap hoe een beeld gevormd wordt van hoe het zich sluimerend en sluipend in Lots leven nestelt zonder dat ze er echt iets tegen kan doen. Want zo denk ik dat het ook gebeurt, telkens een klein grens over, niet te veel bruuskeren om de volgende keer weer verder te gaan.
Dit boek zal me nog lang bijblijven. Een prachtig debuut!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Juf Annick
Gesponsord
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder met zijn kenmerkende warmte, scherpzinnigheid en humor.
Een roman die bijna uit zijn voegen barst van emotie met een prachtige schrijfstijl en onvergetelijke personages, een verhaal dat je telkens weer zult willen herlezen.
Parijs 1942. Miri ontsnapt aan een razzia en komt terecht op het platteland. Op een nacht krijgt ze een gevaarlijke missie. Slaagt ze erin om zowel haar eigen leven als dat van anderen te redden?
