Hoe het verleden het heden uiteindelijk inhaalt.

De titel van dit boek is kort en krachtig en dat kan je ook zeggen van de flaptekst die amper 3 zinnen omvat. Maar meer woorden heb je niet nodig om nieuwsgierig in dit boek te duiken.
Sal Benjamin is de naam van het hoofdpersonage. Een 103jarige man die, met assistentie van thuiszorg, nog zelfstandig woont. Hij heeft met de jaren routines en gewoontes opgebouwd die zijn dag indelen en zijn leven in het nu te houden. Verder verzamelt hij minuten en houdt woorden en begrippen die hij nog niet kent bij in zijn kasboeken.
Er zijn niet veel mensen die op dit moment zijn leven delen. Dat zal zeker ook liggen aan het feit dat Sal aangeeft dat hij niet graag heeft dat mensen zich gaan hechten aan hem. Hierin voel je al wat spanning. Wat zorgde ervoor dat iemand anderen op afstand wil houden?
Er is Gennèn die in het begin van het boek haar intrede maakt als Sals nieuwe thuiszorghulp.
Er zijn de bovenburen waar hij elke woensdagmiddag gaat eten en waarmee hij een overeenkomst heeft dat ze elkaars ramen in het oog houden om te weten of alles ok is met de ander.
En dan zijn er de tuinvogels die misschien wel een grotere rol spelen dan dat Sal toegeeft. Alles gaat zijn gangetje tot een achterachterneef opduikt en voor opschudding zorgt door vragen te stellen over het verleden in het kader van een stamboomonderzoek.
Het boek is heel vlot geschreven, met mooie beschrijvingen van Sals leefwereld. Het doet heel beeldend aan waardoor je als lezer geen enkele moeite hebt om je voor te stellen hoe alles en iedereen eruit ziet. Sal is een man van weinig woorden, maar komt al eens filosofisch of gevat uit de hoek. Wat voor de lezer heel aangenaam is.
De tijd is een heel belangrijk aspect in dit verhaal en het zit verweven in verschillende lagen binnen deze roman. Door de beeldende taal waarin de schrijver de leefomgeving van Sal beschrijft wordt bijna een stilleven gecreëerd. Alles verstilt tot 1 beeld. Er is ook het verschil in ritme tussen de stukken waarin Sal alleen is en alles traag voortkabbelt. En aan de andere kant de stukken waarin hij in gesprek is met Gennèn. Die dialogen brengen alles op snelheid. En er is af en toe ook de woordkeuze en de zinsbouw van Sal die ervoor zorgt dat je echt het gevoel krijgt dat je te maken hebt met een 103jarige en niet met een jong spring-in-het-veld.
Ik las dit boek samen met een Heban-leesclub. 'Sal' is de derde roman van schrijver Xander Jongejan, naast 2 dichtbundels die hij schreef. Zelf las ik nog geen ander werk van deze auteur dus kan ik geen vergelijkingen maken. Maar dit boek maakte me wel nieuwsgierig om in de toekomst uit te kijken naar zijn ander werk.